Καλό μήνα σε όλους.
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011
Natura 2000: Μείζονος σημασίας η επέκταση των προστατευόμενων περιοχών
Το Natura 2000, το δίκτυο προστατευόμενων περιοχών της ΕΕ, έχει επεκταθεί σημαντικά. Έχουν προστεθεί σχεδόν 18.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα, συμπεριλαμβανομένης μιας μείζονος προσθήκης θαλάσσιων περιοχών που καλύπτουν έκταση 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με την οποία αυξάνεται η προστασία πολλών, απειλούμενων με εξαφάνιση, ενάλιων ειδών. Το δίκτυο καλύπτει πλέον ποσοστό σχεδόν 18% της χερσαίας έκτασης της ΕΕ και πάνω από145.000 km² των θαλασσών της.
Οι κυριότερες χώρες που εμπλέκονται στην τελευταία αυτή επέκταση είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ουγγαρία, η Λιθουανία και η Ιταλία. Το δίκτυο Natura 2000 αποτελεί το κύριο όπλο στον αγώνα της Ευρώπης για την αναστολή της απώλειας βιοποικιλότητας και για τη διασφάλιση υπηρεσιών οικοσυστήματος.
Ο αρμόδιος για το Περιβάλλον Ευρωπαίος Επίτροπος, κ. Janez Potočnik, δήλωσε: «Το Natura2000 αποτελεί επί του παρόντος ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία που διαθέτουμε στην Ευρώπη για να αντιμετωπίσουμε την απώλεια βιοποικιλότητας, διαδραματίζει δε καίριο ρόλο στη στρατηγική μας για την προστασία της φυσικής μας κληρονομιάς. Χαιρετίζω ειδικότερα τη βελτίωση της κάλυψης των ευρωπαϊκών θαλασσών: η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Ευρώπης και των μοναδικών χαρακτηριστικών του αποτελεί πλέον σήμερα πολύ σημαντικότερο ζήτημα παρά ποτέ».
Το Natura 2000 είναι ένα τεράστιο δίκτυο περιοχών διατήρησης της φύσης, το οποίο έχει συγκροτηθεί για να διασφαλίζει την επιβίωση των πλέον ανεκτίμητων και απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών και ενδιαιτημάτων της Ευρώπης. Το δίκτυο συνίσταται από περίπου 26.000 τόπους, με τις πρόσφατες δε προσθήκες προστίθενται 166 νέοι τόποι που καλύπτουν περίπου 18.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ποσοστό πάνω από 90% της προστιθέμενης έκτασης αποτελείται από θαλάσσιους τόπους (17.000 km²), κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά επίσης στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ιταλία.
Οι νέοι θαλάσσιοι τόποι θα προσφέρουν ζωτικής σημασίας καταφύγιο για πολλά από τα πλέον σπάνια και απειλούμενα με εξαφάνιση είδη στην Ευρώπη. Στον Ατλαντικό ωκεανό, οι προσθήκες του Ηνωμένου Βασιλείου περιλαμβάνουν εννέα υφάλους ψυχρών υδάτων, συμπεριλαμβανομένων των υφάλων ανοικτά της νήσου Rockall, τα οποία αποτελούν εστίες βιοποικιλότητας που στεγάζουν κοράλλια, καβουρομάνες και πλήθος ειδών τα οποία δεν έχουν ακόμη κατονομαστεί. Στη Μεσόγειο Θάλασσα, με τους νέους τόπους θα βελτιωθεί η προστασία εμβληματικών ειδών όπως της πράσινης χελώνας Chelonia mydas, της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta και της μεσογειακής φώκιας-μοναχού Monachus monachus, τα οποία διαδραματίζουν καίριας σημασίας ρόλο στο οικοσύστημα που χρησιμοποιούν ως ενδιαίτημα.
Με τις επεκτάσεις θα αυξηθεί επίσης η προστασία για σειρά πολύτιμων χερσαίων ενδιαιτημάτων, συμπεριλαμβανομένων των τυρφώνων στη Λιθουανία, αλατούχων πεδίων στην Ουγγαρία και πλούσιων σε φυσικά είδη ασβεστολιθικών λειμώνων στην Ιταλία και την Κύπρο.
Η υιοθέτηση αυτών των αποφάσεων της Επιτροπής που σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα προς την ολοκλήρωση της δημιουργίας του δικτύου Natura 2000 μέχρι το 2012, που αποτελεί βασική δραστηριότητα που περιλαμβάνεται στη σειρά των προτάσεων στη νέα στρατηγική για τη βιοποικιλότητα της ΕΕ που εγκρίθηκε από την Επιτροπή το τρέχον έτος.
econews
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
Μπεκάτσα και επανιέλ
Ένα βιντεάκι από την Γαλλία που δείχνει την καθηλωμένη μπεκάτσα από το επανιέλ και την κάμερα.
Στο 2.50min γίνεται η εμφάνιση του σκύλου.
Στο 2.50min γίνεται η εμφάνιση του σκύλου.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Λαγοκυνήγι, παρατηρήσεις ενός «απ’ έξω»
Πολλές φορές στην καθημερηνότητά μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μας κάνουν να αναθεωρούμε πάγιες θέσεις μας για διάφορα θέματα.
Ενώ είμαστε πεπεισμένοι ότι για κάποιο συγκεκριμένο θέμα, η γνώμη που έχουμε είναι η σωστή, έρχονται έτσι τα πράγματα που μας κάνουν να αλλάζουμε σκέψη και γνώμη.
Το θέμα είναι, αλλάζουμε γνώμη για το συγκεκριμένο θέμα, ή εμμένουμε στις έως τώρα λανθασμένες θέσεις μας;
Τα χρόνια που ως νέοι μπορούσαμε να κυνηγάμε καθημερινά, πέρασαν ανεπιστρεπτί πλέον και η απομάκρυνση από τα πάτρια εδάφη, μάς έκανε πιο επιλεκτικούς όσων αφορά την κυνηγετική μας δραστηριότητα.
Αν προσθέσουμε και την δυσκολία λόγω χώρου τής απόκτησης κυνηγετικού σκύλου, τότε βλέπουμε ότι οι κυνηγετικοί μας ορίζοντες στενεύουν και άλλο.
Θυμάμαι την εποχή της πρώτης κυνηγετικής μου άδειας, πρίν είκοσι πέντε χρόνια, που ως γεωργοί μέναμε στο κτήμα και τα απογευματινά καρτέρια τσίχλας βρίσκονταν λίγες δεκάδες μέτρα από το σπίτι. Τα οικονομικά μας δεν επέτρεπαν «σπατάλες» και έτσι όταν ξεμέναμε από φυσίγγια καθόμασταν και κοιτούσαμε τις τσίχλες να πέφτουν στον λόγγο ατουφέκιστες.
Τότε που τα Απριλιάτικα τρυγόνια βοσκούσαν μέσα στις ελιές και τα προγκούσαμε με το τρακτέρ όταν οργώναμε. Τον Σεπτέμβρη περνούσαν ασταμάτητα και εμείς από άγνοια λέγαμε «μπάά τα περιστέρια του μπαρμπα-Γιάννη είναι».
Τότε, οι λαγοκυνηγοί ήταν λίγοι και σε εμάς τους «πουλάδες» φάνταζαν απλησίαστοι.
Δεν σας κρύβω όμως ότι διέθεταν στα μάτια μας μια διαφορετική γοητεία, αυτή του δύσκολου, του ακατόρθωτου, του τόσο απόμακρου σε εμάς κυνηγίου του λαγού.
Συνάμα δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι έβρισκαν αυτοί οι κυνηγοί σε αυτό το θήραμα και στο κυνήγι του, που δεν σήκωναν ποτέ τα μάτια στον ουρανό να κοιτάξουν πετούμενο.
Απορούσαμε πως μπορούσαν και γύριζαν όλη μέρα παρακολουθόντας τα σκυλιά τους, και γύριζαν σπίτι τις περισσότερες φορές «άκαπνοι»
Ατελείωτες συζητήσεις επί συζητήσεων με την παρέα για το πιο κυνήγι αποφέρει την μεγαλύτερη απόλαυση. Βέβαια πάντα η πλάστιγα κατά περίεργο τρόπο έγερνε προς το μέρος μας. Σε αυτό, σίγουρα συνέβαλε το νεαρό της υλικίας και η «δίψα» που είχαμε για ατελείωτες τουφεκιές στο «φτερό».
Παράλληλα προσπαθούσαμε να διακρίνουμε που βρίσκεται αυτή η δυσκολία που κάνει το λαγοκυνήγι ασχολία για λίγους.
Εντάξει, παίρνεις ένα λαγόσκυλο μαθημένο, το πας σε ένα μέρος που νομίζεις ότι μπορεί να έχει λαγό, αυτό βρίσκει τον λαγό και εσύ τον θηρεύεις. Απλά πράγματα.
Περνώντας τα χρόνια, οι ανάγκες τις ζωής μάς έκαναν να αλλάξουμε προτεραιότητες, και ο χρόνος που διαθέταμε για το κυνήγι να μειωθεί πάρα πολύ.
Οι αποστάσεις από τους κυνηγότοπους μεγάλωσαν και τα θηράματα άλλαξαν συνήθειες και τόπους διαβίωσης.
Η παρέα μας όμως έμεινε δεμένη και άσχετα από τις κυνηγετικές προτιμήσεις του καθ’ενός, στο τραπέζι τα θηράματα τιμούνταν από όλους.
Ο αδερφός μου «άρωστος» Φασάς. Μπορεί να υπάρχει στο βουνό ένα μπουλούκι φάσες που βόσκουν, να τις παρακολουθεί για μέρες, να παίρνει μία κάθε φορά και αυτές να ψάχνονται τι συμβαίνει και μειώνονται τα μέλη τους.
Με τους άλλους φίλους, η ασχολία με σκύλους φέρμας ήταν αποκλειστική, και οι στιγμές που έχουμε ζήσει με τα σκυλάκια μας φανταστικές.
Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν όμως και δυο-τρείς φορές που δοκίμασα το λαγοκυνήγι, αλλά όπως αποδείχθηκε, με λάθος παρέα.
Την μια φορά, με το που λύνει τα σκυλιά ο φίλος αυτά παίρνουν τον κατήφορο, και «μην τα είδατε μην τα απαντήσατε». Μάλλον περίμεναν πως και πως να λυθούν για να γλιτώσουν από το αφεντικό τους. Έδωσα αγώνα για να σηκώσω από την πέτρα και να φύγουμε, τον απαρηγόρητο μέχρι δακρύων, φίλο μου.
Τα σκυλιά τα βρήκε μετά από δυο μέρες τριάντα χιλιόμετρα μακρυά.
Μια άλλη φορά, η Λιάρα και ο Κοκκίνης ακολουθούσαν κατά πόδας το αφεντικό τους από την στιγμή που βγήκαν από το σκυλόκουτο και δεν έδιναν σημασία στους ντορούς και στις κακαράντζες που είχαν αφήσει οι λαγοί από το νυχτερινό τους πάρτυ στην περιοχή.
Αυτή η περίπτωση ήταν η αντίθετη της προηγούμενης αφού τα λαγόσκυλα αυτά υπεραγαπούσαν το αφεντικό τους και δεν ήθελαν να τον αφήσουν στιγμή μόνο.
Σίγουρα δεν είναι αυτός ο τρόπος του λεβέντικου λαγοκυνηγίου όμως πόσοι από εσάς αγαπητοί αναγνώστες δεν έχετε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις.
Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή τα έφερε έτσι που προστέθηκε στην παρέα μας ένας φίλος που εκτός των άλλων έμαθα ότι ήταν και λαγοκυνηγός.
Έφτασε λοιπόν και η στιγμή που θα τον ακολουθούσα σε εκπαιδευτικό αφού η κυνηγετική περίοδος ακόμα δεν είχε αρχίσει.
Ο άψογος χαρακτήρας του και η κυνηγετική του παιδεία δεν μου άφηναν περιθώρια άρνησης.
Δεν σας κρύβω ότι στην αρχή ήμουν λίγο επιφυλακτικός για το τι θα συναντούσα από θέμα σκύλων, όμως από την πρώτη ματιά κατάλαβα ότι τα σκυλάκια του ήταν οι αγαπημένοι του φίλοι και οι αχώρηστοι σύντροφοι και πρωταγωνιστές στο κυνήγι.
Λάτρης ο ίδιος της φυλής των Beagle, αυτών των μικρών αξιαγάπητων σκύλων που ψάχνουν μεθοδικά σπιθαμή προς σπιθαμή την γη και το κλαφούνισμα τους σε κάνει να ανατριχιάζεις.
Το εκπαιδευτικό τελείωσε με ξεσήκωμα ενός λαγού που όμως δεν τον «πήγαν» τα σκυλιά μακρυά λόγω μικρής υλικίας και εμπειρίας.
Ήταν μια υπέροχη για εμένα μέρα αυτή αφού η απουσία όπλου δεν μείωσε την ευχαρίστηση και την διασκέδαση που μας πρόσφεραν τα μικρά αυτά beagle.
Ύστερα από ατελείωτες συζητήσεις και από κανονικό μάθημα από μέρους του, (ακόμα απορώ με την υπομονή του) κατάλαβα τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές αυτού του κυνηγίου.
Όταν επετράπηκε το κυνήγι του λαγού ζήσαμε απίστευτες στιγμές που ο χώρος του περιοδικού δεν φτάνει για να τις διηγηθώ αναλυτικά.
Χωρίς βέβαια να αρνηθώ το κυνήγι με τους σκύλους μου φέρμας, αναθεώρησα την γνώμη που είχα σχηματίσει για το λαγοκυνήγι και τους λαγοκυνηγούς.
Με την προτροπή και την βοήθεια του φίλου αυτού, έψαξα και πήρα και εγώ ένα κουταβάκι beagle από σωστό και καταξιωμένο λαγοκυνηγό λάτρη και αυτού της φυλής των beagle.
Το κουταβάκι το ανέλαβε ο φίλος μου και πλέον έχει γίνει ένα άριστο λαγόσκυλο που το μακρόσυρτο κλαφούνισμά του αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου.
Ως ο «απ’έξω» όμως, επιτρέψατέ μου να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις γι’αυτό το κυνήγι.
Πρώτα πρώτα θα πω ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του λαγοκυνηγού δεν είναι ούτε η αλεπού ούτε το ζαρκάδι. Μπορεί τα εν λόγω θηλαστικά να φτιάχνουν εξαιρετικά αλεπόσκυλα και ζαρκαδόσκυλα, όμως η ζημιά που κάνει ο νυχτο-λαθροθήρας δεν περιγράφεται.
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι το ενδημικό μας θήραμα είναι το μέλλον του κυνηγίου που εξαρτάται μόνο από εμάς εάν θα διατηρηθεί και αυξηθεί.
Χωρίς να θέλω να μειώσω την σημασία της λαθροθηρίας στην μπεκάτσα, στο ορτύκι και στην πέρδικα, ο λαθροθήρας του λαγού θα πρέπει να καταπολεμηθεί σαν το μεγαλύτερο επιβλαβές. Βέβαια η Θηροφυλακή κάνει πολύ καλή δουλειά αλλά με την δική μας βοήθεια θα γίνει ακόμα καλύτερη.
Όσων αφορά τα λαγόσκυλα, ανεξαρτήτως φυλής, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η καθαροαιμία ως πλεονέκτημα εκπαιδευσιμότητας, παίζει σημαντικό ρόλο στο λαγοκυνήγι.
Ακούω από γνώστες λαγοκυνηγούς ότι με το πέρασμα των χρόνων οι λαγοί έχουν αλλάξει συνήθειες και έχουν γίνει πιο δύσκολοι στην ανέυρεση τους.
Πάνε οι εποχές που όλα τα σκυλιά έβγαζαν λαγό αφού έτσι κι’αλλιώς έπεφταν πάνω του.
Η επιλογή του καθ’ενός στο θέμα της απόκτησης κουταβιού ή μαθημένου σκύλου είναι σεβαστή, όμως αν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος, αλλιώς θα δεθεί μαζί μας ένα λαγόσκυλο που το έχουμε από μικρό και το έχουμε εκπαιδεύσει εμείς και αλλιώς ένα μεγάλο μαθημένο που απ’ότι ξέρω, αναλόγως και των τόπων που έχει μάθει να κυνηγά εξαρτάται και η απόδοσή του.
Το εάν θα κλαφουνάει τον ντορό ή όχι, και αυτό είναι στην ευχαρίστηση τού καθ’ενός, όμως προσωπική μου γνώμη είναι ότι το σκυλί που κλαφουνάει τον ντορό σε έχει συνέχεια σε εγρήγορση. Απίστευτο συναίσθημα, να βλέπεις το λαγόσκυλο να ακολουθεί τον ντορό και κάπου κάπου να σηκώνει το κεφάλι και να ρίχνει ένα κλαφουνητό. Η καρδιά σου πάει να σπάσει και συνέχεια να λές «τώρα όπου να΄ναι τον σηκώνει».
Τελευταίο άφησα το θέμα με τις φόλες.
Το γιατί μπαίνουν, αν αυτοί που τις ρίχνουν έχουν τοπικιστικού χαρακτήρα εμπάθειες, ή αν μπαίνουν από μη κυνηγούς για εκδικητικούς λόγους, χωράει μεγάλη συζήτηση. Το γεγονός όμως είναι ότι οι φόλες μπαίνουν και κάτι πρέπει να γίνει για να προστατευτούν τα σκυλάκια μας.
Έχω χάσει δυο σκυλιά από φόλα και δεν περιγράφεται ο πόνος.
Δύσκολο να εκπαιδευτούν τα λαγόσκυλα στην άρνηση φόλας αλλά όχι ακατόρθωτο.
Με την βοήθεια κατάλληλου εκπαιδευτή πιστεύω ότι θα υπάρξουν αποτελέσματα.
Τελικά, παρά τις όποιες δυσκολίες και εμπόδια στην άσκησή του, το λαγοκυνήγι ομολογώ ότι είναι ένα από τα συναρπαστικότερα κυνήγια.
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Εποικοδομητικός διάλογος...
Πολλές φορές διαβάζουμε κάποιο κείμενο και μας μένει αποτυπωμένο για ώρα.
Διάβασα λοιπόν και εγώ έναν διάλογο που ανάρτησε το φιλικό ιστολόγιο Κένταυρος Χείρων.
Το αναδημοσιεύω όπως είναι.
Μα καλά, σκοτώνεις τα πουλάκια ???
Προχθές το Σάββατο, μόλις γύρισα από κυνήγι στο πιο δύσκολο περδικοτόπι που έχω πάει έως τώρα, συνάντησα τυχαία κάτω από το σπίτι μου ένα γνωστό, φανατικό εντουρά (θα τον βαφτίσω Λάκη μιας και δεν έχει σημασία το όνομά του) με τον οποίο μόλις με είδε να βγάζω από το αυτοκίνητο όπλο και σκυλί ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Λάκης: Μα καλά, είχες πάει να σκοτώσει πουλάκια;
Εγώ : Είχα πάει να κυνηγήσω μα δεν κατάφερα να στριμώξω τις πέρδικες. Βλέπεις είναι όλο το βουνό δικό τους και όπου θέλουν πάνε.
Λ: Χαίρομαι που δεν τα κατάφερες.
Ε: Γιατί ρε φίλε χαίρεσε;
Λ: Τα λυπάμαι τα καημένα.
Ε: Μα από όσο ξέρω και εσύ τρως κρέας, αν είναι καημένες οι πέρδικες και τα άγρια ζώα τότε τι είναι τα αρνάκια, τα γουρουνάκια, τα κοτοπουλάκια;
Λ: Αυτά δεν τα σκοτώνω όμως εγώ (!!!)
Ε: Μα αν υποθέσουμε ότι πρέπει να κάνουμε ένα φόνο, τι είναι πιο τίμιο, να τον κάνουμε μόνοι μας ή να βάλουμε κάποιον άλλο να το κάνει για μας; Άσε που τα ζώα που τρώμε από τον κρεοπώλη είναι ήμερα, έχουν μάθει να έρχονται κοντά μας γιατί τα ταϊζουμε, δεν έχουν κανένα ένστικτο ή ικανότητα να μας ξεφύγουν και πολλά από αυτά τα σκοτώνουμε σε βρεφική ηλικία, αυτά που κυνηγάω εγώ είναι πολύ πιο ικανά από εμένα γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές κερδίζουν αυτά και όχι εγώ.
Λ: Μα πως μπορείς να σκοτώνεις πουλάκια;
Ε: Δεν σκοτώνω, κυνηγάω. Έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο. Για να καταλάβεις σήμερα πήγα στο τάδε σημείο που πας και εσύ με την παρέα σου για εντούρο, άφησα εκεί το αυτοκίνητο και ανέβηκα … (του εξήγησα τη διαδρομή που ακολούθησα μιας και το μέρος το ήξερε). Θεωρείς τόσο εύκολο να ανέβεις ως εκεί;
Λ: Δεν παλάβωσα να ανέβω αυτά τα κατσάβραχα !
Ε: Οπότε γιατί το θεωρείς τόσο απλό, ότι δηλαδή απλά σκοτώνω πουλάκια.
Λ: Μα αυτό δεν κάνεις, πουλάκια δε σκοτώνεις;
Ε: Αν ήθελα απλά και μόνο να σκοτώνω θα δούλευα σε σφαγείο, σου ξανάπα, κυνηγάω δεν σκοτώνω για πλάκα και ανεξέλεγκτα.
Λ: ‘Οπως και να το κάνουμε όμως, πουλάκια σκοτώνεις.
Δεν κάθησα να συνεχίσω τη συζήτηση, δεν είχα άλλο κουράγιο, όχι μόνο γιατί πονούσαν τα πόδια μου μετά από ένα πεντάωρο στα κατσάβραχα, αλλά και γιατί ότι και να έλεγα στο φίλο μου το Λάκη για το κυνήγι, αυτός το μόνο που ήθελε να κρατήσει ήταν αυτό που ήδη ήξερε, ότι σκοτώνω τα πουλάκια.
Ακόμα και να του έλεγα ότι φέτος 2 φορές εγώ και ο συγκυνηγός μου τρέξαμε να σβήσουμε φωτιές στο συγκεκριμένο μέρος, ότι την Καθαρά Δευτέρα που είχε χιονίσει άλλοι πήραν τα παιδιά τους και έφτιαχναν χιονάνθρωπους ενώ εγώ πήρα τα δικά μου και πήγαμε να ρίξουμε καλαμπόκι στα “καημένα τα πουλάκια”, ότι όλο το καλοκαίρι φύλαγα τα βράδια για φωτιές και λαθροθήρες, ότι ανέβαινα όποτε μπορούσα να κοιτάω αν έχουν οι ποτίστρες που έχει βάλει ο Κυνηγετικός Σύλλογος Λαμίας νερό, ο Λάκης θα συνέχιζε να μου λέει για τα πουλάκια που σκοτώνω.
Ίσως ο μόνος τρόπος για να καταλάβει ο φίλος μου ο Λάκης τη διαφορά μεταξύ του “σκοτώνω” και “κυνηγάω” είναι να τον πάρω μαζί μου μια φορά, πως να τον πείσω όμως να “παλαβώσει”, να αφήσει το κρεβάτι του πολύ πριν χαράξει η μέρα και να ανέβει μαζί μου τα κατσάβραχα μέσα στα πουρνάρια, βλέπεις “δε λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια” όπως λέει και ο Ξυλούρης …
Διάβασα λοιπόν και εγώ έναν διάλογο που ανάρτησε το φιλικό ιστολόγιο Κένταυρος Χείρων.
Το αναδημοσιεύω όπως είναι.
Μα καλά, σκοτώνεις τα πουλάκια ???
Προχθές το Σάββατο, μόλις γύρισα από κυνήγι στο πιο δύσκολο περδικοτόπι που έχω πάει έως τώρα, συνάντησα τυχαία κάτω από το σπίτι μου ένα γνωστό, φανατικό εντουρά (θα τον βαφτίσω Λάκη μιας και δεν έχει σημασία το όνομά του) με τον οποίο μόλις με είδε να βγάζω από το αυτοκίνητο όπλο και σκυλί ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Λάκης: Μα καλά, είχες πάει να σκοτώσει πουλάκια;
Εγώ : Είχα πάει να κυνηγήσω μα δεν κατάφερα να στριμώξω τις πέρδικες. Βλέπεις είναι όλο το βουνό δικό τους και όπου θέλουν πάνε.
Λ: Χαίρομαι που δεν τα κατάφερες.
Ε: Γιατί ρε φίλε χαίρεσε;
Λ: Τα λυπάμαι τα καημένα.
Ε: Μα από όσο ξέρω και εσύ τρως κρέας, αν είναι καημένες οι πέρδικες και τα άγρια ζώα τότε τι είναι τα αρνάκια, τα γουρουνάκια, τα κοτοπουλάκια;
Λ: Αυτά δεν τα σκοτώνω όμως εγώ (!!!)
Ε: Μα αν υποθέσουμε ότι πρέπει να κάνουμε ένα φόνο, τι είναι πιο τίμιο, να τον κάνουμε μόνοι μας ή να βάλουμε κάποιον άλλο να το κάνει για μας; Άσε που τα ζώα που τρώμε από τον κρεοπώλη είναι ήμερα, έχουν μάθει να έρχονται κοντά μας γιατί τα ταϊζουμε, δεν έχουν κανένα ένστικτο ή ικανότητα να μας ξεφύγουν και πολλά από αυτά τα σκοτώνουμε σε βρεφική ηλικία, αυτά που κυνηγάω εγώ είναι πολύ πιο ικανά από εμένα γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές κερδίζουν αυτά και όχι εγώ.
Λ: Μα πως μπορείς να σκοτώνεις πουλάκια;
Ε: Δεν σκοτώνω, κυνηγάω. Έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο. Για να καταλάβεις σήμερα πήγα στο τάδε σημείο που πας και εσύ με την παρέα σου για εντούρο, άφησα εκεί το αυτοκίνητο και ανέβηκα … (του εξήγησα τη διαδρομή που ακολούθησα μιας και το μέρος το ήξερε). Θεωρείς τόσο εύκολο να ανέβεις ως εκεί;
Λ: Δεν παλάβωσα να ανέβω αυτά τα κατσάβραχα !
Ε: Οπότε γιατί το θεωρείς τόσο απλό, ότι δηλαδή απλά σκοτώνω πουλάκια.
Λ: Μα αυτό δεν κάνεις, πουλάκια δε σκοτώνεις;
Ε: Αν ήθελα απλά και μόνο να σκοτώνω θα δούλευα σε σφαγείο, σου ξανάπα, κυνηγάω δεν σκοτώνω για πλάκα και ανεξέλεγκτα.
Λ: ‘Οπως και να το κάνουμε όμως, πουλάκια σκοτώνεις.
Δεν κάθησα να συνεχίσω τη συζήτηση, δεν είχα άλλο κουράγιο, όχι μόνο γιατί πονούσαν τα πόδια μου μετά από ένα πεντάωρο στα κατσάβραχα, αλλά και γιατί ότι και να έλεγα στο φίλο μου το Λάκη για το κυνήγι, αυτός το μόνο που ήθελε να κρατήσει ήταν αυτό που ήδη ήξερε, ότι σκοτώνω τα πουλάκια.
Ακόμα και να του έλεγα ότι φέτος 2 φορές εγώ και ο συγκυνηγός μου τρέξαμε να σβήσουμε φωτιές στο συγκεκριμένο μέρος, ότι την Καθαρά Δευτέρα που είχε χιονίσει άλλοι πήραν τα παιδιά τους και έφτιαχναν χιονάνθρωπους ενώ εγώ πήρα τα δικά μου και πήγαμε να ρίξουμε καλαμπόκι στα “καημένα τα πουλάκια”, ότι όλο το καλοκαίρι φύλαγα τα βράδια για φωτιές και λαθροθήρες, ότι ανέβαινα όποτε μπορούσα να κοιτάω αν έχουν οι ποτίστρες που έχει βάλει ο Κυνηγετικός Σύλλογος Λαμίας νερό, ο Λάκης θα συνέχιζε να μου λέει για τα πουλάκια που σκοτώνω.
Ίσως ο μόνος τρόπος για να καταλάβει ο φίλος μου ο Λάκης τη διαφορά μεταξύ του “σκοτώνω” και “κυνηγάω” είναι να τον πάρω μαζί μου μια φορά, πως να τον πείσω όμως να “παλαβώσει”, να αφήσει το κρεβάτι του πολύ πριν χαράξει η μέρα και να ανέβει μαζί μου τα κατσάβραχα μέσα στα πουρνάρια, βλέπεις “δε λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια” όπως λέει και ο Ξυλούρης …
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
Καλή κυνηγετική χρονιά σε όλους
Η 20ή Αυγούστου είναι μέρα γιορτινή για εμάς τους κυνηγούς, που την περιμένουμε κάθε χρόνο με ανυπομονησία.
Τα νέα από όλη την Ελλάδα όλες αυτές τις μέρες, ήταν ενθαρρυντικά και μιλούσαν για αρκετά πουλιά, τόσο για Τρυγόνια όσο και για Ορτύκια.
Όλοι πιστεύω ευχαριστηθήκαμε με τα θηράματα της έναρξης, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο.
Όσο για τους συνάδελφους γουρουνο-λαγο-περδικοκυνηγούς που ακόμα δεν το ''κάπνισαν'', να συστήσουμε υπομονή, και γρήγορα θα περάσουν οι μέρες για να ευχαριστηθούν και αυτοί.
Ευχόμαστε σε όλους καλή κυνηγετική χρονιά με σύνεση, αυτοσυγκράτηση και πολύ προσοχή.
Και ένα βιντεάκι με τσουκάρια από την Αττική -που δεν τους λείπει ούτε το φαί ούτε το νερό- για να πάει καλά η χρονιά.
Ευχόμαστε σε όλους καλή κυνηγετική χρονιά με σύνεση, αυτοσυγκράτηση και πολύ προσοχή.
Τα νέα από όλη την Ελλάδα όλες αυτές τις μέρες, ήταν ενθαρρυντικά και μιλούσαν για αρκετά πουλιά, τόσο για Τρυγόνια όσο και για Ορτύκια.
Όλοι πιστεύω ευχαριστηθήκαμε με τα θηράματα της έναρξης, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο.
Όσο για τους συνάδελφους γουρουνο-λαγο-περδικοκυνηγούς που ακόμα δεν το ''κάπνισαν'', να συστήσουμε υπομονή, και γρήγορα θα περάσουν οι μέρες για να ευχαριστηθούν και αυτοί.
Ευχόμαστε σε όλους καλή κυνηγετική χρονιά με σύνεση, αυτοσυγκράτηση και πολύ προσοχή.
Και ένα βιντεάκι με τσουκάρια από την Αττική -που δεν τους λείπει ούτε το φαί ούτε το νερό- για να πάει καλά η χρονιά.
Ευχόμαστε σε όλους καλή κυνηγετική χρονιά με σύνεση, αυτοσυγκράτηση και πολύ προσοχή.
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
Νέο Δ.Σ στον κυνηγετικό σύλλογο Κυπαρισσίας
Ύστερα από αρχαιρεσίες, το νέο Δ.Σ του Κυνηγετικού Συλλόγου Κυπαρισσίς διαμορφώνεται ως εξής:
Πρόεδρος: Κατσαρελάς Νικόλαος
Αντιπρόεδρος: Πανουσιόπουλος Γεώργιος
Γενικός Γραμματέας: Χρονόπουλος Δημήτριος
Ταμίας: Αντωνόπουλος Θεόδωρος
Κοσμήτορας: Τριπόδης Σωτήριος
Μέλος: Καραβούλιας Αντώνιος
Μέλος: Αναστασόπουλος Αναστάσιος
Ελεγκτική επιτροπή: Παρασκευόπουλος Περικλής
Τσάφος Δημήτριος
Η θητεία του Δ.Σ είναι διετής.
Να ευχηθούμε στο νέο Δ.Σ καλή δύναμη και επιτυχία στο έργο τους.
Η σελίδα του Κ.Σ Κυπαρισσίας
Σάββατο 9 Απριλίου 2011
Ένα εκτροφείο για την ορεινή πέρδικα
Στη σκιά της Στρογγούλας, της κορυφής των Τζουμερκιώτικων βουνών, σε απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων από τα Πράμαντα του δήμου Βορείων Τζουμέρκων, ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες και βρίσκεται στο στάδιο της υλοποίησης, μία φιλόδοξη προσπάθεια της Ε’ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου, σε συνεργασία με τον τοπικό Κυνηγετικό Σύλλογο Τζουμέρκων και τον οικείο δήμο.
Αυτό που μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούνταν αδύνατο να γίνει κυρίως λόγω της ευαισθησίας του είδους της ορεινής πέρδικας, της γνωστής στους κυνηγούς τουλάχιστον ως γκρέκα, είναι πλέον εφικτό όπως δείχνει η εμπειρία και η απόκτηση τεχνογνωσίας.
Η δημιουργία εκτροφείου ορεινής πέρδικας αποτελούσε διαχρονικά ένα στοίχημα για κάθε διοίκηση της Ε’ ΚΟΗ, όμως διάφοροι λόγοι δεν επέτρεπαν την υλοποίησή του. Το νερό όμως μπήκε στο αυλάκι, μετά το πρώτο βήμα που έγινε και το οποίο αφορούσε στην παραχώρηση δημοτικής έκτασης περίπου 4 στρεμμάτων από τον πρώην δήμο Πραμάντων και νυν δήμο Βορείων Τζουμέρκων σε μία μαγευτική τοποθεσία, που θεωρείται και είναι ένας από τους πλουσιότερους βιοτόπους της ορεινής πέρδικας στην Ήπειρο.
Η διαδικασία βρίσκεται στο στάδιο της εκπόνησης των αρχιτεκτονικών σχεδίων και μελετών για το εκτροφείο της ορεινής πέρδικας και πριν από λίγες ημέρες στελέχη της Ομοσπονδίας, με μηχανικούς βρέθηκαν στο σημείο προκειμένου να κάνουν την πρώτη αποτύπωση και να προσχωρήσει η εκπόνηση των σχεδίων.
Όπως έχει τονίσει και στο πρόσφατο παρελθόν ο πρόεδρος της Ε’ ΚΟΗ Παν. Σκαμαντζούρας και άλλα μέλη του ΔΣ, πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο στοίχημα που έχει θέσει η Ομοσπονδία, καθώς αναφέρεται στην εκτροφή ενός είδους, που αποτελεί τη σφραγίδα ή την βασίλισσα, όπως αρέσκονται οι κυνηγοί να την αποκαλούν, των ηπειρωτικών βουνών.
Καθοριστικής σημασίας φυσικά για την υλοποίηση αυτού του μεγαλεπήβολου σχεδίου ήταν η βοήθεια και η στήριξη του δήμου Βορ. Τζουμέρκων με το δημοτικό συμβούλιο του πρώην δήμου Πραμάντων να συναινεί στην παραχώρηση της δημοτικής έκτασης.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο Γ. Σεντελέ, η απόφαση αυτή υπαγορεύτηκε αρχικά, από την ανάγκη για την ενίσχυση της παρουσίας του είδους αυτού, που ενδημεί στα βουνά της Ηπείρου, καθώς επίσης και από την δραστηριοποίηση πλήθους κυνηγών στην περιοχή, όπως και την προσέλκυση άλλων από διάφορες περιοχές της χώρας στους κυνηγότοπους των Τζουμέρκων. «Είναι άλλωστε μία δραστηριότητα η οποία συμβάλλει καθοριστικά στην οικονομία της περιοχής και τη στήριξη πολλών τοπικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα τους μήνες που επιτρέπεται η άσκηση της θήρας», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Σεντελές.
Αυτό που μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούνταν αδύνατο να γίνει κυρίως λόγω της ευαισθησίας του είδους της ορεινής πέρδικας, της γνωστής στους κυνηγούς τουλάχιστον ως γκρέκα, είναι πλέον εφικτό όπως δείχνει η εμπειρία και η απόκτηση τεχνογνωσίας.
Η δημιουργία εκτροφείου ορεινής πέρδικας αποτελούσε διαχρονικά ένα στοίχημα για κάθε διοίκηση της Ε’ ΚΟΗ, όμως διάφοροι λόγοι δεν επέτρεπαν την υλοποίησή του. Το νερό όμως μπήκε στο αυλάκι, μετά το πρώτο βήμα που έγινε και το οποίο αφορούσε στην παραχώρηση δημοτικής έκτασης περίπου 4 στρεμμάτων από τον πρώην δήμο Πραμάντων και νυν δήμο Βορείων Τζουμέρκων σε μία μαγευτική τοποθεσία, που θεωρείται και είναι ένας από τους πλουσιότερους βιοτόπους της ορεινής πέρδικας στην Ήπειρο.
Η διαδικασία βρίσκεται στο στάδιο της εκπόνησης των αρχιτεκτονικών σχεδίων και μελετών για το εκτροφείο της ορεινής πέρδικας και πριν από λίγες ημέρες στελέχη της Ομοσπονδίας, με μηχανικούς βρέθηκαν στο σημείο προκειμένου να κάνουν την πρώτη αποτύπωση και να προσχωρήσει η εκπόνηση των σχεδίων.
Όπως έχει τονίσει και στο πρόσφατο παρελθόν ο πρόεδρος της Ε’ ΚΟΗ Παν. Σκαμαντζούρας και άλλα μέλη του ΔΣ, πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο στοίχημα που έχει θέσει η Ομοσπονδία, καθώς αναφέρεται στην εκτροφή ενός είδους, που αποτελεί τη σφραγίδα ή την βασίλισσα, όπως αρέσκονται οι κυνηγοί να την αποκαλούν, των ηπειρωτικών βουνών.
Καθοριστικής σημασίας φυσικά για την υλοποίηση αυτού του μεγαλεπήβολου σχεδίου ήταν η βοήθεια και η στήριξη του δήμου Βορ. Τζουμέρκων με το δημοτικό συμβούλιο του πρώην δήμου Πραμάντων να συναινεί στην παραχώρηση της δημοτικής έκτασης.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο Γ. Σεντελέ, η απόφαση αυτή υπαγορεύτηκε αρχικά, από την ανάγκη για την ενίσχυση της παρουσίας του είδους αυτού, που ενδημεί στα βουνά της Ηπείρου, καθώς επίσης και από την δραστηριοποίηση πλήθους κυνηγών στην περιοχή, όπως και την προσέλκυση άλλων από διάφορες περιοχές της χώρας στους κυνηγότοπους των Τζουμέρκων. «Είναι άλλωστε μία δραστηριότητα η οποία συμβάλλει καθοριστικά στην οικονομία της περιοχής και τη στήριξη πολλών τοπικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα τους μήνες που επιτρέπεται η άσκηση της θήρας», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Σεντελές.
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ από την εφημερίδα Ελευθερία
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
Έκθεση Diana 2011
Άλλη μία έκθεση Diana τελείωσε, και ο κόσμος του κυνηγίου που την επισκέφθηκε ψέλλιζε το ''κάθε πέρσι και καλύτερα''.
Από την έκθεση έλειπαν μεγάλες εταιρίες του χώρου όπως η ΜΕΤΠΛΑΣΤ η KALCO η Beretta Hellas ο κ. Κύργιας κ.α. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η απουσία αυτών των μεγάλων εταιριών οφείλεται στην γενική κρίση.
Από την άλλη πρέπει να πούμε ένα μπράβο στους μικρότερους επαγγελματίες του χώρου που βρέθηκαν εκεί για να δείξουν τα προϊόντα τους.
Οι επισκέπτες ήταν αισθητά λιγότεροι από άλλες χρονιές, με μόνη περίοδο ''ασφυξίας'' την χθεσινή ημέρα Σάββατο 2/3.
Κλείνοντας θα θέλαμε οι διοργανωτές να ξανασκεφθούν το επτάευρω της εισόδου, γιατί στο τέλος θα έχουμε εκθέσεις και δεν θα έχουμε επισκέπτες για να δουν τα εκθέματα.
Όσο για το αν θα έχουμε εκθέτες, αυτό δεν είναι δική μας δουλειά.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από τον χώρο της έκθεσης.
Πρώτη και δεύτερη μέρα της Special Breton
Από την έκθεση έλειπαν μεγάλες εταιρίες του χώρου όπως η ΜΕΤΠΛΑΣΤ η KALCO η Beretta Hellas ο κ. Κύργιας κ.α. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η απουσία αυτών των μεγάλων εταιριών οφείλεται στην γενική κρίση.
Από την άλλη πρέπει να πούμε ένα μπράβο στους μικρότερους επαγγελματίες του χώρου που βρέθηκαν εκεί για να δείξουν τα προϊόντα τους.
Οι επισκέπτες ήταν αισθητά λιγότεροι από άλλες χρονιές, με μόνη περίοδο ''ασφυξίας'' την χθεσινή ημέρα Σάββατο 2/3.
Κλείνοντας θα θέλαμε οι διοργανωτές να ξανασκεφθούν το επτάευρω της εισόδου, γιατί στο τέλος θα έχουμε εκθέσεις και δεν θα έχουμε επισκέπτες για να δουν τα εκθέματα.
Όσο για το αν θα έχουμε εκθέτες, αυτό δεν είναι δική μας δουλειά.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από τον χώρο της έκθεσης.
Πρώτη και δεύτερη μέρα της Special Breton
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Η ώρα του καφέ
Ο καφενές των κυνηγών. (κ.Βασίλης από Άνδρο)
Στον καφενέ των κυνηγών, πηγαίνουν κάθε μέρα
μια ντουζίνα αργόσχολοι να πάρουνε αέρα.
Ο ένας ρωτάει που θα βρει, μια τσίχλα να βαρέσει
κι ο άλλος για ποδόγυρο, γιατί πολύ τ’ αρέσει.
Ο καφενές των κυνηγών είναι και πρώτη πιάτσα
κι από τις έξη και ύστερα, σερβίρει στην ταράτσα.
Καφέδες έχει εκλεκτούς, μεζέδες πρώτο πράμα
κι αν δεν τον βρείτε ανοιχτά, αφήστε του ένα γράμμα.
Θόδωρα λεν τον καφετζή, ψοφάει να τον πειράξεις
κι αν έχεις χρόνο μπόλικο, εκεί να πας ν’ αράξεις.
Μεζέδες έχει εκλεκτούς, τα πάντα είναι καθάρια
μα αν δεν ακούσει τι του λες θα σου σερβίρει ψάρια
Ο Θόδωρας ειν’ κυνηγός, ντερβίσης, παλικάρι
που ολημερίς ψήνει καφέ, κι έχει μεγάλη χάρη.
Είναι ψιλός, αδύνατος και έχει μαλλιά με μπούκλες
και σου θυμίζει τις παλιές, τις όμορφες τις κούκλες.
Ο καφενές των κυνηγών έχει παραγιουδάκι
ένα μικρούλι στρουμπουλό που τόνε λένε Μάκη
Κρατάει μολύβι και χαρτί, να γράφει τι του λετε,
μάθετε πρώτα τις τιμές, γιατί μετά θα κλαιτε.
Στον καφενέ των κυνηγών φάνηκε τις προάλλες
μια περδικούλα πεταχτή, δεν είναι σαν τις άλλες.
Ταράχτηκαν οι γέροντες, κολλήσανε σαν βδέλλες
ξέχασαν οι κακόμοιροι, ότι φοράν μασέλες.
Στον καφενέ τον κυνηγών πάω και σπάω πλάκα
μα όταν είναι βολικά, κάνω και καμιά τράκα.
Πίνω καφέ με πίστωση, μπατίρης όταν μείνω
κι όταν πάρω τη σύνταξη, πηγαίνω και τα δίνω.
Είχα και άλλα να σας πω, που είναι πολύ σπουδαία
αλλά θα σταματήσω εδώ, για να σας πω τα νέα.
Στην φετινή την έκθεση, που σε όλους σας αρέσει
Ο καφενές των κυνηγών έχει δική του θέση.
Ο φίλος μας ο καφετζής, έχει νέο χαρμάνι,
ψιλοκομένο, δυνατό, στο Α27, περίπτερο του Γιάννη
να ψήνει για τους εκλεκτούς, καφέ μερακλωμένο
και όποιος δεν μας επισκεφτεί, τον έχουμε χ…..μένο
καλή αντάμωση λοιπόν, φίλοι του καφενείου
και αφού εμείς δεν έχουμε κατάλοιπα ουράνιου
μπουκάλι εκοπάνησα και έφτιαξα κεφάλι
κι αν δεν αρέσει η ρίμα μου, σκασίλα μου μεγάλη.
Το πήρα από τον φίλο cazador
Στον καφενέ των κυνηγών, πηγαίνουν κάθε μέρα
μια ντουζίνα αργόσχολοι να πάρουνε αέρα.
Ο ένας ρωτάει που θα βρει, μια τσίχλα να βαρέσει
κι ο άλλος για ποδόγυρο, γιατί πολύ τ’ αρέσει.
Ο καφενές των κυνηγών είναι και πρώτη πιάτσα
κι από τις έξη και ύστερα, σερβίρει στην ταράτσα.
Καφέδες έχει εκλεκτούς, μεζέδες πρώτο πράμα
κι αν δεν τον βρείτε ανοιχτά, αφήστε του ένα γράμμα.
Θόδωρα λεν τον καφετζή, ψοφάει να τον πειράξεις
κι αν έχεις χρόνο μπόλικο, εκεί να πας ν’ αράξεις.
Μεζέδες έχει εκλεκτούς, τα πάντα είναι καθάρια
μα αν δεν ακούσει τι του λες θα σου σερβίρει ψάρια
Ο Θόδωρας ειν’ κυνηγός, ντερβίσης, παλικάρι
που ολημερίς ψήνει καφέ, κι έχει μεγάλη χάρη.
Είναι ψιλός, αδύνατος και έχει μαλλιά με μπούκλες
και σου θυμίζει τις παλιές, τις όμορφες τις κούκλες.
Ο καφενές των κυνηγών έχει παραγιουδάκι
ένα μικρούλι στρουμπουλό που τόνε λένε Μάκη
Κρατάει μολύβι και χαρτί, να γράφει τι του λετε,
μάθετε πρώτα τις τιμές, γιατί μετά θα κλαιτε.
Στον καφενέ των κυνηγών φάνηκε τις προάλλες
μια περδικούλα πεταχτή, δεν είναι σαν τις άλλες.
Ταράχτηκαν οι γέροντες, κολλήσανε σαν βδέλλες
ξέχασαν οι κακόμοιροι, ότι φοράν μασέλες.
Στον καφενέ τον κυνηγών πάω και σπάω πλάκα
μα όταν είναι βολικά, κάνω και καμιά τράκα.
Πίνω καφέ με πίστωση, μπατίρης όταν μείνω
κι όταν πάρω τη σύνταξη, πηγαίνω και τα δίνω.
Είχα και άλλα να σας πω, που είναι πολύ σπουδαία
αλλά θα σταματήσω εδώ, για να σας πω τα νέα.
Στην φετινή την έκθεση, που σε όλους σας αρέσει
Ο καφενές των κυνηγών έχει δική του θέση.
Ο φίλος μας ο καφετζής, έχει νέο χαρμάνι,
ψιλοκομένο, δυνατό, στο Α27, περίπτερο του Γιάννη
να ψήνει για τους εκλεκτούς, καφέ μερακλωμένο
και όποιος δεν μας επισκεφτεί, τον έχουμε χ…..μένο
καλή αντάμωση λοιπόν, φίλοι του καφενείου
και αφού εμείς δεν έχουμε κατάλοιπα ουράνιου
μπουκάλι εκοπάνησα και έφτιαξα κεφάλι
κι αν δεν αρέσει η ρίμα μου, σκασίλα μου μεγάλη.
Το πήρα από τον φίλο cazador
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
Demas..όπλα για κυνηγετική χρήση
Στην Μέκκα της οπλοκατασκευής, στο Saint-Etienne της Γαλλίας, βρίσκεται η άγνωστη στην Ελλάδα βιοτεχνία κατασκευής όπλων για κυνηγετική χρήση, Demas.
Στο πιο κάτω βιντεάκι βλέπουμε τα στάδια κατασκευής αυτών των όπλων, όπου από ένα κομμάτι μέταλλο και ένα κομμάτι ξύλο, ανθρώπινα χέρια με την βοήθεια μηχανών φτιάχνουν κομψοτεχνήματα.
Στην Ελλάδα του 2011, που δεν παράγει ούτε ένα κομμάτι σίδερο πάνω από ένα άλλο με μια βίδα στην μέση (ψαλίδια), έχουμε τα μηχανήματα της παραπαίουσας ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ να σαπίζουν από την μη χρήση (τα έχω δει με τα μάτια μου) και μυαλά-μαστόρια -που σε άλλες χώρες μεγαλουργούν- να ξυπνούν από τον λήθαργο κάθε πρώτη και δεκαπέντε.
Μικροβιοτεχνίες κατασκευής όπλων για κυνηγετική χρήση που εντυπωσιάζουν, υπάρχουν και στο Πακιστάν!!!
Τα όπλα Demas εισάγονται στην Ελλάδα από τον κύριο
Παπαδάκη
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011
Ανακοίνωση που αξίζει
Προστατεύουν τα αδέσποτα Παλλήνης, Γέρακα, Ανθούσας
Πριν από δύο χρόνια ο Θανάσης Ζούτσος, νυν δήμαρχος Παλλήνης και πρώην δήμαρχος Γέρακα, σε συνεργασία με τον τότε αντιδήμαρχο Γέρακα, Σταύρο Δρούγκα, και τους εθελοντές, ξεκίνησε πρόγραμμα προστασίας των αδέσποτων ζώων της περιοχής.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια υιοθετήθηκαν πάνω από 278 αδέσποτα, στειρώθηκαν περισσότερα από 245, έκαναν θεραπεία (ψώρας, καλαζαάρ) 480 περιστατικά και πάνω από 35 έκτακτα ορθοπεδικά χειρουργεία.
Αυτό το πρόγραμμα δεν σταμάτησε ποτέ! Τώρα ως «καλλικρατικός» Δήμος Παλλήνης επεκτείνει το πρόγραμμα και στην Ανθούσα και την Παλλήνη. Υπεύθυνη του προγράμματος είναι η αντιδήμαρχος, Ειρήνη Κουνενάκη.
Έτσι, αν εντοπίσετε ένα αδέσποτο ζώο (όχι το δικό σας το οποίο θα παρουσιάσετε ως αδέσποτο) και θέλετε να το φέρετε για στείρωση ή αν βρείτε ζώο άρρωστο, είτε χτυπημένο, απευθυνθείτε στο τηλέφωνο 2106604638 ή στο e-mail: press@palini.gr ή στο Δημαρχείο Παλλήνης (Ιθάκης 12, Γέρακας) στο Γραφείο Αντιδημάρχων (Υπηρεσία Αδέσποτων Ζώων), ώστε να καταγραφεί το περιστατικό και να προχωρήσει η διαδικασία.
zougla.gr
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Βιομηχανία μελετών για τη «σωτηρία» και την «προστασία» του περιβάλλοντος
Ω Ρ Ι Ω Ν - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
http://www.orion.net.gr orion@orion.net.gr
Αθήνα, 22/3/2011
Προς:
- Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ.Γ.Παπανδρέου
Κοινοποίηση:
- Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου
- Υπουργό ΠΕΚΑ, κ.Τ.Μπιρμπίλη
- Μέσα μαζικής ενημέρωσης
- Κυνηγετικές κλπ οργανώσεις
- Κυνηγ.περιοδικά και ιστοσελίδες
- Επαγγελματίες του κυνηγ.χώρου
- Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα
Θέμα: Βιομηχανία μελετών για τη «σωτηρία» και την «προστασία» του περιβάλλοντος
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Αν και η Ελλάδα μαστίζεται από πρωτοφανή οικονομική κρίση που την έχει φέρει στο χείλος της χρεοκοπίας, στον τομέα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος φαίνεται πως τα πράγματα από οικονομικής πλευράς δεν είναι και τόσο άσχημα μιας και λόγω των σχετικών Ευρωπαϊκών κονδυλίων η χώρα μας έχει τη δυνατότητα για μεγάλες επενδύσεις πολλές από τις οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει.
Παρά τη διαθεσιμότητα πόρων, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας δεν έχει προχωρήσει αποτελεσματικά, ούτε μετά την ίδρυση του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Τα βασικά αίτια που διαμορφώνουν την παραπάνω πραγματικότητα τα αναφέρατε χαρακτηριστικά στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2011 στη Βουλή, όπου δηλώσατε:
«Πώς να έχουμε ανάπτυξη, για να πάρω ένα παράδειγμα, όταν έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ανά κάτοικο στην Ευρώπη, 6πλάσιο του μέσου όρου, με 320 φακέλους ανά εκατομμύριο κατοίκων, με τη δεύτερη χώρα να έχει μόλις 60 μελέτες; Παράγουμε δηλαδή πολύ αέρα, αλλά δεν προστατεύουμε καθόλου το περιβάλλον.»
Αν και ως Πρωθυπουργός της χώρας φαίνεται να είστε πλήρως ενημερωμένος για τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος σχετικά με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της Ελλάδας, δεν ισχύει μάλλον το ίδιο για μερικούς από τους συνεργάτες σας του αρμόδιου Υπουργείου ΠΕΚΑ. Τη διαπίστωση αυτή έρχονται να επιβεβαιώσουν οι αποφάσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ σχετικά με τη λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης (ΦΔ) των προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας.
Τον Απρίλιο του 2007 προκηρύχτηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ μελέτη με τίτλο: «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και σχεδιασμός της πρώτης φάσης λειτουργίας τους» με προϋπολογισμό 1.018.764,48 ευρώ Σκοπός της ήταν να προσδιορίσει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των φορέων αυτών. Στην ιστοσελίδα του «Πανελλήνιου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων» (ΠΑΝΔΟΙΚΟ) διαβάζουμε τα από 2/6/2009 σχόλια σχετικά με την μελέτη αυτή:
«...Σε εξέλιξη βρίσκεται η μελέτη "Οργάνωση Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της πρώτης φάσης λειτουργίας τους" που ανατέθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ σε κοινοπραξία 4 μελετητικών γραφείων. Μόλις στις 18 Μαΐου, οργανώθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ συνάντηση διαβούλευσης πάνω στο πρώτο σχέδιο των μελετητών που φυσικά δεν προβλέπει τις νέες εξελίξεις (ΣΣ: Εννοεί την συνένωση των φορέων διαχείρισης ανά περιφέρεια). Κανένα πρόβλημα φυσικά, ...θα ανατεθεί νέα μελέτη και θα ξαναξοδευτούν μερικές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ένα νέο περιβαλλοντικό... πάρτυ!!!»
Το ΠΑΝΔΟΙΚΟ φαίνεται πως έπεσε μέσα στην παραπάνω πρόβλεψη. Το ΥΠΕΚΑ και συγκεκριμένα η «Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Επιχειρησιακού Προγράμματος Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» (ΕΠΠΕΡΑΑ) στις 11/2/2011, ενέταξε με σχετική απόφαση (αρ.πρωτ: οικ.165874) την οριζόντια πράξη: «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους» στα Ε.Π. "Περιβάλλον & Αειφόρος Ανάπτυξη", "Μακεδονία-Θράκη", "Κρήτη & Νήσοι Αιγαίου", "Θεσσαλία-Στερεά Ελλάδα-Ήπειρος", "Αττική". Η προκήρυξη είχε γίνει τον Σεπτέμβριο του 2010 με την με αρ.πρωτ: οικ.181651/Π63/09-09-2010 πρόσκληση της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης του ΕΠΠΕΡΑΑ, στον Αξονα Προτεραιότητας 9 (Προστασία φυσικού περιβάλλοντος και βιοποικιλότητας) με προϋπολογισμό 841.037,55 ευρώ. Σύμφωνα με τα σχετικά έγγραφα, σε ό,τι αφορά στο Υποέργο 1, «Παραδοτέα της πράξης είναι η σύνταξη τριετών σχεδίων εφαρμογής δράσεων για τους 27 Φορείς Διαχείρισης, η οικονομοτεχνική μελέτη λειτουργίας των 27 Φορέων Διαχείρισης, η μελέτη και ο σχεδιασμός τριετών εφαρμογών δράσεων παρακολούθησης και η επικαιροποίηση των κανονισμών λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο.»
Αν ισχύουν τα όσα αναφέρει το ΠΑΝΔΟΙΚΟ, το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέθεσε το 2007 με ορίζοντα τριετίας τη μελέτη «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους» ύψους 1.018.764,48 ευρώ, και το ΥΠΕΚΑ (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ) ενέκρινε εκπόνηση νέας μελέτη ύψους 841.037,55 ευρώ με τον ίδιο ακριβώς τίτλο! Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της εκπόνησης μελέτης οργάνωσης ενός φορέα κάθε 3-4 χρόνια, η δε διατήρηση της φράσης «Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους» (Σ.Σ: των Φ.Δ.) στον τίτλο της μελέτης που προκηρύχθηκε το 2011, εγείρει έντονα ερωτηματικά για τα αποτελέσματα των μελετών αυτών μιας και θα περίμενε κανείς η πρώτη φάση λειτουργίας των Φ.Δ. να καλύφθηκε από την πρώτη μελέτη (2007) του 1.018.764,48 ευρώ...
Εάν η μελέτη του 2007 εκπονήθηκε και καταβλήθηκε η αμοιβή, τότε έχουμε να κάνουμε με μια στα όρια του σκανδάλου επαναλαμβανόμενη ανάθεση μελέτης. Εάν δεν εκπονήθηκε τελικά η μελέτη του 2007 τότε περιττεύει να εκπονηθεί και η μελέτη του 2011. Τα χρήματα για την μελέτη αυτή, μπορούν να δοθούν στους Φορείς Διαχείρισης για να λειτουργήσουν επιτέλους.
Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με μια βιομηχανία μελετών που απεργάζονται σχέδια σωτηρίας των Φορέων Διαχείρισης κάθε 3-4 χρόνια, την ίδια στιγμή που οι φορείς αυτοί αδυνατούν λόγω μη επαρκούς χρηματοδότησης να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας τους. Αραγε, αν τα ποσά αυτά που ξοδεύτηκαν απλόχερα για την εκπόνηση των μελετών οργάνωσης των φορέων, δίνονταν στους ίδιους τους φορείς για να οργανωθούν εκ των ενόντων και να προσφέρουν το ουσιαστικό έργο για το οποίο δημιουργήθηκαν, θα φτάναμε ποτέ στο σημείο να καταγγείλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι των Φορέων Διαχείρισης τα αδιέξοδα στα οποία έχουν καταλήξει;
«Δελτίο τύπου των εργαζομένων του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πρεσπών
Αγιος Γερμανός, Πρέσπα, 12/11/2010. Διανύοντας τον 11ο μήνα χωρίς χρηματοδότηση, μόνο με αδικαιολόγητη καθυστέρηση και ατελείωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες μπορούμε να περιγράψουμε την κατάσταση του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πρεσπών (ΦΔΕΔΠ). Και ο τελικός απολογισμός... αρνητικός: 13 υπάλληλοι, 11 μήνες απλήρωτοι και πληθώρα προβλημάτων από την αδυναμία κάλυψης ακόμα και των βασικών λειτουργικών αναγκών.»
«Ανακοίνωση Εργαζομένων του Φορέα Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας
Από σήμερα 29/11/2010 ο Φορέας Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας Ιωαννίνων βυθίστηκε στο σκοτάδι! Η διακοπή ηλεκτροδότησης είναι αποκορύφωμα της πλήρους εγκατάλειψης των Φορέων Διαχείρισης (Φ.Δ.) των Προστατευόμενων Περιοχών. Πιο συγκεκριμένα η έγκριση χρηματοδότησης μέσω της διαδικασίας Τεχνικού Δελτίου έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα από το ΥΠΕΚΑ με αποτέλεσμα ο Φ.Δ. να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στο σκοπό ίδρυσής του που είναι η προστασία και η διαχείριση της λίμνης Παμβώτιδας και της βιοποικιλότητάς της. Το σκάφος και το αυτοκίνητο του Φ.Δ. είναι μήνες ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης βενζίνης, με άμεση συνέπεια να μην πραγματοποιείται φύλαξη, ενώ παράλληλα η παρακολούθηση συναντά δυσκολίες εφαρμογής. Οι εργαζόμενοι παρόλο που είναι απλήρωτοι έξι ολόκληρους μήνες συνεχίζουν να εργάζονται κανονικά. Από σήμερα ούτε αυτό είναι εφικτό καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, τηλεφώνου, θέρμανσης κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ανάδειξη των διαχρονικών προβλημάτων της εύρυθμης λειτουργίας των Φ.Δ. με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η προστασία της»
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Την ίδια στιγμή που οι Φορείς Διαχείρισης αδυνατούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους, την ίδια στιγμή που δεν έχουν κονδύλια για να πληρώσουν το ηλεκτρικό και το καύσιμο για την λειτουργία τους, το ΥΠΕΚΑ προκηρύσσει μελέτες κόστους 841.037,55 ευρώ, για να αποφασίσει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των φορέων, που ουσιαστικά έχουν σταματήσει να λειτουργούν λόγω μη χρηματοδότησής τους από το ΥΠΕΚΑ.
Στην ιστοσελίδα του Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρσης «Ελληνική Φύση», δηλαδή των ανθρώπων που υπηρετούν στους φορείς αυτούς και καθημερινά συμμετέχουν ουσιαστικά και όχι θεωρητικά στην λειτουργία και δράση των φορέων διαχείρισης, διαβάζουμε την κριτική τους, σχετικά με την παράδοση του Υποέργου 1 της πρώτης μελέτης (2007) που υποτίθεται θα καθόριζε τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των φορέων αυτών:
«...τελικά η ομάδα μελέτης δεν κατορθώνει να προτείνει πρακτικές λύσεις που θα διευκόλυναν τις αρμόδιες υπηρεσίες να ξεκινήσουν την υλοποίηση. Το παρόν αποτελεί κυρίως ένα γενικόλογο βιβλιογραφικό κείμενο, περιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό τις υποχρεώσεις παρακολούθησης των προστατευόμενων περιοχών της χώρας όπως αυτές απορρέουν από τις ευρωπαϊκές οδηγίες για τους οικοτόπους και τα πτηνά και τις διεθνείς συμβάσεις, χωρίς ωστόσο να γίνεται αναφορά στην εθνική νομοθεσία...»
«...Αν όμως αυτό το κείμενο αποτελεί το τελικό παραδοτέο για τον τρόπο που θα γίνεται το monitoring από τους φορείς διαχείρισης αλλά και από τις κεντρικές υπηρεσίες το κείμενο αυτό δεν πλησιάζει καθόλου τον στόχο αυτόν αφού η ομάδα μελέτης δεν προτείνει κάτι ουσιαστικό...»
«...τα δεδομένα που χρησιμοποιεί για τους τύπους οικοτόπων και τα είδη δεν είναι ενημερωμένα. Οι μελετητές δεν έχουν λάβει υπόψη του την 2η Έκθεση για την εφαρμογή της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ την οποία μπορεί να βρει κανείς εύκολα ακόμα και στο internet και καμιά αναφορά δε γίνεται για την οδηγία 2000/60/ΕΚ που αφορά τα νερά...»
«...όσον αφορά το σημείο β) η οργάνωση του παραδοτέου Α.1 είναι ελλιπέστατη καθώς δεν προσεγγίζει καθόλου ενδημικά είδη και τι πρέπει να γίνει ως προς αυτή την κατεύθυνση. Το επίπεδο ενδημισμού (χλωρίδα και πανίδα) της χώρας είναι πολύ υψηλό και η ομάδα μελέτης δεν έχει αναδείξει καθόλου αυτό το κομμάτι...»
Καθίσταται απολύτως σαφές ότι η βιομηχανία περιβαλλοντικών μελετών που υπάρχει στην χώρα μας, μια θλιβερή διαπίστωση που προσωπικά εσείς ο ίδιος δημοσίως καταθέσατε, αντί να εξυπηρετεί το περιβάλλον και τους ουσιαστικούς φορείς προστασίας του, τελικά συντελεί στην απαξίωση και υποβάθμιση του. Αντί η χρηματοδότηση της βιομηχανίας αυτής των μελετών να συμβάλει στην σωτηρία του περιβάλλοντος, ουσιαστικά συμβάλει στην οικονομική σωτηρία μόνο των «ειδικών» που απασχολούνται στην «βιομηχανία» αυτή.
Το γεγονός αυτό πρέπει να τύχει ανάλογης διερεύνησης, τόσο ως προς το ουσιαστικό κομμάτι του περιεχομένου των μελετών αυτών, όσον αφορά την εγκυρότητα, την επιστημονικότητα αλλά και την δυνατότητα εφαρμογής τους τελικά, όσο και στο διαδικαστικό, δηλαδή τον τρόπο ανάθεσης και επιλογής των ειδικών περί του περιβάλλοντος μελετητών. Γιατί πολλές φορές, στο βιομηχανικό αυτό μελετητικό περιβάλλον που ανθεί τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας, τα ίδια ή συνεργαζόμενα σχήματα, θεσμοθετούν την «αναγκαιότητα» των μελετών, καθορίζουν τις προδιαγραφές τους, εκπονούν τις μελέτες και τέλος, αξιολογούν τα παραδοτέα.
Και όπως διαπιστώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους στους φορείς διαχείρισης των προστατευμένων περιοχών, το προϊόν της μελετητικής βιομηχανίας, δεν είναι ούτε ουσιαστικό ούτε πρακτικά αξιοποιήσιμο. Και ενώ οι εργαζόμενοι θα εξακολουθήσουν να εργάζονται χωρίς να αμείβονται, ενώ «δεν υπάρχει σάλιο» για να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι φορείς αυτοί, το ΥΠΕΚΑ θα πληρώσει 841.037,55 ευρώ για την «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους»... Κάθε επιπλέον σχόλιο περιττεύει.
Τα παραπάνω συμβαίνουν ενώ η ΕΕ πρόσφατα ανέστειλε τη διάθεση του ποσού των 20.000.000 ευρώ για τη διάσωση της Λίμνης Κορώνειας, λόγω σημαντικής καθυστέρησης στην εκτέλεση των απαιτούμενων εργασιών από πλευράς αρμόδιων φορέων. Η Κορώνεια, αν και προστατευόμενη από τη συνθήκη Ραμσάρ έχει ουσιαστικά καταστραφεί σαν οικοσύστημα. Για τη λίμνη Κορώνεια έχουν εκπονηθεί πλήθος «μελετών» τα τελευταία χρόνια αλλά δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική ενέργεια για την προστασία και διάσωσή της. Αυτό και μόνο το γεγονός αποκαλύπτει με τον πλέον δυσάρεστο τρόπο την ανικανότητα του αρμόδιου Υπουργείου ΠΕΚΑ να προβεί, σε υλοποίηση δράσεων διαχείρισης, μιας λέξης που προφανώς είναι άγνωστη, τόσο στην ηγεσία όσο και στους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου. Αντί αυτού αναλώνεται στην ανάθεση «μελετών» και στη σύνταξη νομοθετημάτων αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
κάποιος πρέπει να βάλει τέλος στη βιομηχανία των περιβαλλοντικών μελετών που, σωστά επισημάνατε, καταδυναστεύει τελικά το περιβάλλον στην χώρα μας, και να οριοθετήσει σε ασφαλή πλαίσια την λειτουργία των διαφόρων περιβαλλοντικών ΜΚΟ σε σχέση με την Πολιτεία και ειδικότερα το ΥΠΕΚΑ. Έχουμε την αίσθηση ότι πολλές φορές οι διάφορες ΜΚΟ υποκαθιστούν τα κυβερνητικά όργανα και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Σας ζητούμε να επιληφθείτε προσωπικά του θέματος, καθόσον είναι πρόκληση για τον χειμαζόμενο οικονομικά λαό μας, να διοχετεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε αμφιβόλου σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας μελέτες, την ίδια στιγμή που περικόπτονται συντάξεις και δεν καταβάλλονται δεδουλευμένα εργαζομένων.
Για τον Ωρίωνα,
Με σεβασμό,
O Πρόεδρος Δημήτρης Χριστοδουλάκης
Ο Γ.Γραμματέας Νίκος Παπαϊωάννου
Ωριων
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
http://www.orion.net.gr orion@orion.net.gr
Αθήνα, 22/3/2011
Προς:
- Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ.Γ.Παπανδρέου
Κοινοποίηση:
- Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου
- Υπουργό ΠΕΚΑ, κ.Τ.Μπιρμπίλη
- Μέσα μαζικής ενημέρωσης
- Κυνηγετικές κλπ οργανώσεις
- Κυνηγ.περιοδικά και ιστοσελίδες
- Επαγγελματίες του κυνηγ.χώρου
- Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα
Θέμα: Βιομηχανία μελετών για τη «σωτηρία» και την «προστασία» του περιβάλλοντος
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Αν και η Ελλάδα μαστίζεται από πρωτοφανή οικονομική κρίση που την έχει φέρει στο χείλος της χρεοκοπίας, στον τομέα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος φαίνεται πως τα πράγματα από οικονομικής πλευράς δεν είναι και τόσο άσχημα μιας και λόγω των σχετικών Ευρωπαϊκών κονδυλίων η χώρα μας έχει τη δυνατότητα για μεγάλες επενδύσεις πολλές από τις οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει.
Παρά τη διαθεσιμότητα πόρων, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας δεν έχει προχωρήσει αποτελεσματικά, ούτε μετά την ίδρυση του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Τα βασικά αίτια που διαμορφώνουν την παραπάνω πραγματικότητα τα αναφέρατε χαρακτηριστικά στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2011 στη Βουλή, όπου δηλώσατε:
«Πώς να έχουμε ανάπτυξη, για να πάρω ένα παράδειγμα, όταν έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ανά κάτοικο στην Ευρώπη, 6πλάσιο του μέσου όρου, με 320 φακέλους ανά εκατομμύριο κατοίκων, με τη δεύτερη χώρα να έχει μόλις 60 μελέτες; Παράγουμε δηλαδή πολύ αέρα, αλλά δεν προστατεύουμε καθόλου το περιβάλλον.»
Αν και ως Πρωθυπουργός της χώρας φαίνεται να είστε πλήρως ενημερωμένος για τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος σχετικά με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της Ελλάδας, δεν ισχύει μάλλον το ίδιο για μερικούς από τους συνεργάτες σας του αρμόδιου Υπουργείου ΠΕΚΑ. Τη διαπίστωση αυτή έρχονται να επιβεβαιώσουν οι αποφάσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ σχετικά με τη λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης (ΦΔ) των προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας.
Τον Απρίλιο του 2007 προκηρύχτηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ μελέτη με τίτλο: «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και σχεδιασμός της πρώτης φάσης λειτουργίας τους» με προϋπολογισμό 1.018.764,48 ευρώ Σκοπός της ήταν να προσδιορίσει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των φορέων αυτών. Στην ιστοσελίδα του «Πανελλήνιου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων» (ΠΑΝΔΟΙΚΟ) διαβάζουμε τα από 2/6/2009 σχόλια σχετικά με την μελέτη αυτή:
«...Σε εξέλιξη βρίσκεται η μελέτη "Οργάνωση Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της πρώτης φάσης λειτουργίας τους" που ανατέθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ σε κοινοπραξία 4 μελετητικών γραφείων. Μόλις στις 18 Μαΐου, οργανώθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ συνάντηση διαβούλευσης πάνω στο πρώτο σχέδιο των μελετητών που φυσικά δεν προβλέπει τις νέες εξελίξεις (ΣΣ: Εννοεί την συνένωση των φορέων διαχείρισης ανά περιφέρεια). Κανένα πρόβλημα φυσικά, ...θα ανατεθεί νέα μελέτη και θα ξαναξοδευτούν μερικές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ένα νέο περιβαλλοντικό... πάρτυ!!!»
Το ΠΑΝΔΟΙΚΟ φαίνεται πως έπεσε μέσα στην παραπάνω πρόβλεψη. Το ΥΠΕΚΑ και συγκεκριμένα η «Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Επιχειρησιακού Προγράμματος Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» (ΕΠΠΕΡΑΑ) στις 11/2/2011, ενέταξε με σχετική απόφαση (αρ.πρωτ: οικ.165874) την οριζόντια πράξη: «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους» στα Ε.Π. "Περιβάλλον & Αειφόρος Ανάπτυξη", "Μακεδονία-Θράκη", "Κρήτη & Νήσοι Αιγαίου", "Θεσσαλία-Στερεά Ελλάδα-Ήπειρος", "Αττική". Η προκήρυξη είχε γίνει τον Σεπτέμβριο του 2010 με την με αρ.πρωτ: οικ.181651/Π63/09-09-2010 πρόσκληση της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης του ΕΠΠΕΡΑΑ, στον Αξονα Προτεραιότητας 9 (Προστασία φυσικού περιβάλλοντος και βιοποικιλότητας) με προϋπολογισμό 841.037,55 ευρώ. Σύμφωνα με τα σχετικά έγγραφα, σε ό,τι αφορά στο Υποέργο 1, «Παραδοτέα της πράξης είναι η σύνταξη τριετών σχεδίων εφαρμογής δράσεων για τους 27 Φορείς Διαχείρισης, η οικονομοτεχνική μελέτη λειτουργίας των 27 Φορέων Διαχείρισης, η μελέτη και ο σχεδιασμός τριετών εφαρμογών δράσεων παρακολούθησης και η επικαιροποίηση των κανονισμών λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο.»
Αν ισχύουν τα όσα αναφέρει το ΠΑΝΔΟΙΚΟ, το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέθεσε το 2007 με ορίζοντα τριετίας τη μελέτη «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους» ύψους 1.018.764,48 ευρώ, και το ΥΠΕΚΑ (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ) ενέκρινε εκπόνηση νέας μελέτη ύψους 841.037,55 ευρώ με τον ίδιο ακριβώς τίτλο! Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της εκπόνησης μελέτης οργάνωσης ενός φορέα κάθε 3-4 χρόνια, η δε διατήρηση της φράσης «Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους» (Σ.Σ: των Φ.Δ.) στον τίτλο της μελέτης που προκηρύχθηκε το 2011, εγείρει έντονα ερωτηματικά για τα αποτελέσματα των μελετών αυτών μιας και θα περίμενε κανείς η πρώτη φάση λειτουργίας των Φ.Δ. να καλύφθηκε από την πρώτη μελέτη (2007) του 1.018.764,48 ευρώ...
Εάν η μελέτη του 2007 εκπονήθηκε και καταβλήθηκε η αμοιβή, τότε έχουμε να κάνουμε με μια στα όρια του σκανδάλου επαναλαμβανόμενη ανάθεση μελέτης. Εάν δεν εκπονήθηκε τελικά η μελέτη του 2007 τότε περιττεύει να εκπονηθεί και η μελέτη του 2011. Τα χρήματα για την μελέτη αυτή, μπορούν να δοθούν στους Φορείς Διαχείρισης για να λειτουργήσουν επιτέλους.
Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με μια βιομηχανία μελετών που απεργάζονται σχέδια σωτηρίας των Φορέων Διαχείρισης κάθε 3-4 χρόνια, την ίδια στιγμή που οι φορείς αυτοί αδυνατούν λόγω μη επαρκούς χρηματοδότησης να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας τους. Αραγε, αν τα ποσά αυτά που ξοδεύτηκαν απλόχερα για την εκπόνηση των μελετών οργάνωσης των φορέων, δίνονταν στους ίδιους τους φορείς για να οργανωθούν εκ των ενόντων και να προσφέρουν το ουσιαστικό έργο για το οποίο δημιουργήθηκαν, θα φτάναμε ποτέ στο σημείο να καταγγείλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι των Φορέων Διαχείρισης τα αδιέξοδα στα οποία έχουν καταλήξει;
«Δελτίο τύπου των εργαζομένων του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πρεσπών
Αγιος Γερμανός, Πρέσπα, 12/11/2010. Διανύοντας τον 11ο μήνα χωρίς χρηματοδότηση, μόνο με αδικαιολόγητη καθυστέρηση και ατελείωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες μπορούμε να περιγράψουμε την κατάσταση του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πρεσπών (ΦΔΕΔΠ). Και ο τελικός απολογισμός... αρνητικός: 13 υπάλληλοι, 11 μήνες απλήρωτοι και πληθώρα προβλημάτων από την αδυναμία κάλυψης ακόμα και των βασικών λειτουργικών αναγκών.»
«Ανακοίνωση Εργαζομένων του Φορέα Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας
Από σήμερα 29/11/2010 ο Φορέας Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας Ιωαννίνων βυθίστηκε στο σκοτάδι! Η διακοπή ηλεκτροδότησης είναι αποκορύφωμα της πλήρους εγκατάλειψης των Φορέων Διαχείρισης (Φ.Δ.) των Προστατευόμενων Περιοχών. Πιο συγκεκριμένα η έγκριση χρηματοδότησης μέσω της διαδικασίας Τεχνικού Δελτίου έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα από το ΥΠΕΚΑ με αποτέλεσμα ο Φ.Δ. να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στο σκοπό ίδρυσής του που είναι η προστασία και η διαχείριση της λίμνης Παμβώτιδας και της βιοποικιλότητάς της. Το σκάφος και το αυτοκίνητο του Φ.Δ. είναι μήνες ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης βενζίνης, με άμεση συνέπεια να μην πραγματοποιείται φύλαξη, ενώ παράλληλα η παρακολούθηση συναντά δυσκολίες εφαρμογής. Οι εργαζόμενοι παρόλο που είναι απλήρωτοι έξι ολόκληρους μήνες συνεχίζουν να εργάζονται κανονικά. Από σήμερα ούτε αυτό είναι εφικτό καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, τηλεφώνου, θέρμανσης κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ανάδειξη των διαχρονικών προβλημάτων της εύρυθμης λειτουργίας των Φ.Δ. με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η προστασία της»
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Την ίδια στιγμή που οι Φορείς Διαχείρισης αδυνατούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους, την ίδια στιγμή που δεν έχουν κονδύλια για να πληρώσουν το ηλεκτρικό και το καύσιμο για την λειτουργία τους, το ΥΠΕΚΑ προκηρύσσει μελέτες κόστους 841.037,55 ευρώ, για να αποφασίσει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των φορέων, που ουσιαστικά έχουν σταματήσει να λειτουργούν λόγω μη χρηματοδότησής τους από το ΥΠΕΚΑ.
Στην ιστοσελίδα του Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρσης «Ελληνική Φύση», δηλαδή των ανθρώπων που υπηρετούν στους φορείς αυτούς και καθημερινά συμμετέχουν ουσιαστικά και όχι θεωρητικά στην λειτουργία και δράση των φορέων διαχείρισης, διαβάζουμε την κριτική τους, σχετικά με την παράδοση του Υποέργου 1 της πρώτης μελέτης (2007) που υποτίθεται θα καθόριζε τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των φορέων αυτών:
«...τελικά η ομάδα μελέτης δεν κατορθώνει να προτείνει πρακτικές λύσεις που θα διευκόλυναν τις αρμόδιες υπηρεσίες να ξεκινήσουν την υλοποίηση. Το παρόν αποτελεί κυρίως ένα γενικόλογο βιβλιογραφικό κείμενο, περιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό τις υποχρεώσεις παρακολούθησης των προστατευόμενων περιοχών της χώρας όπως αυτές απορρέουν από τις ευρωπαϊκές οδηγίες για τους οικοτόπους και τα πτηνά και τις διεθνείς συμβάσεις, χωρίς ωστόσο να γίνεται αναφορά στην εθνική νομοθεσία...»
«...Αν όμως αυτό το κείμενο αποτελεί το τελικό παραδοτέο για τον τρόπο που θα γίνεται το monitoring από τους φορείς διαχείρισης αλλά και από τις κεντρικές υπηρεσίες το κείμενο αυτό δεν πλησιάζει καθόλου τον στόχο αυτόν αφού η ομάδα μελέτης δεν προτείνει κάτι ουσιαστικό...»
«...τα δεδομένα που χρησιμοποιεί για τους τύπους οικοτόπων και τα είδη δεν είναι ενημερωμένα. Οι μελετητές δεν έχουν λάβει υπόψη του την 2η Έκθεση για την εφαρμογή της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ την οποία μπορεί να βρει κανείς εύκολα ακόμα και στο internet και καμιά αναφορά δε γίνεται για την οδηγία 2000/60/ΕΚ που αφορά τα νερά...»
«...όσον αφορά το σημείο β) η οργάνωση του παραδοτέου Α.1 είναι ελλιπέστατη καθώς δεν προσεγγίζει καθόλου ενδημικά είδη και τι πρέπει να γίνει ως προς αυτή την κατεύθυνση. Το επίπεδο ενδημισμού (χλωρίδα και πανίδα) της χώρας είναι πολύ υψηλό και η ομάδα μελέτης δεν έχει αναδείξει καθόλου αυτό το κομμάτι...»
Καθίσταται απολύτως σαφές ότι η βιομηχανία περιβαλλοντικών μελετών που υπάρχει στην χώρα μας, μια θλιβερή διαπίστωση που προσωπικά εσείς ο ίδιος δημοσίως καταθέσατε, αντί να εξυπηρετεί το περιβάλλον και τους ουσιαστικούς φορείς προστασίας του, τελικά συντελεί στην απαξίωση και υποβάθμιση του. Αντί η χρηματοδότηση της βιομηχανίας αυτής των μελετών να συμβάλει στην σωτηρία του περιβάλλοντος, ουσιαστικά συμβάλει στην οικονομική σωτηρία μόνο των «ειδικών» που απασχολούνται στην «βιομηχανία» αυτή.
Το γεγονός αυτό πρέπει να τύχει ανάλογης διερεύνησης, τόσο ως προς το ουσιαστικό κομμάτι του περιεχομένου των μελετών αυτών, όσον αφορά την εγκυρότητα, την επιστημονικότητα αλλά και την δυνατότητα εφαρμογής τους τελικά, όσο και στο διαδικαστικό, δηλαδή τον τρόπο ανάθεσης και επιλογής των ειδικών περί του περιβάλλοντος μελετητών. Γιατί πολλές φορές, στο βιομηχανικό αυτό μελετητικό περιβάλλον που ανθεί τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας, τα ίδια ή συνεργαζόμενα σχήματα, θεσμοθετούν την «αναγκαιότητα» των μελετών, καθορίζουν τις προδιαγραφές τους, εκπονούν τις μελέτες και τέλος, αξιολογούν τα παραδοτέα.
Και όπως διαπιστώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους στους φορείς διαχείρισης των προστατευμένων περιοχών, το προϊόν της μελετητικής βιομηχανίας, δεν είναι ούτε ουσιαστικό ούτε πρακτικά αξιοποιήσιμο. Και ενώ οι εργαζόμενοι θα εξακολουθήσουν να εργάζονται χωρίς να αμείβονται, ενώ «δεν υπάρχει σάλιο» για να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι φορείς αυτοί, το ΥΠΕΚΑ θα πληρώσει 841.037,55 ευρώ για την «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της Πρώτης Φάσης Λειτουργίας τους»... Κάθε επιπλέον σχόλιο περιττεύει.
Τα παραπάνω συμβαίνουν ενώ η ΕΕ πρόσφατα ανέστειλε τη διάθεση του ποσού των 20.000.000 ευρώ για τη διάσωση της Λίμνης Κορώνειας, λόγω σημαντικής καθυστέρησης στην εκτέλεση των απαιτούμενων εργασιών από πλευράς αρμόδιων φορέων. Η Κορώνεια, αν και προστατευόμενη από τη συνθήκη Ραμσάρ έχει ουσιαστικά καταστραφεί σαν οικοσύστημα. Για τη λίμνη Κορώνεια έχουν εκπονηθεί πλήθος «μελετών» τα τελευταία χρόνια αλλά δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική ενέργεια για την προστασία και διάσωσή της. Αυτό και μόνο το γεγονός αποκαλύπτει με τον πλέον δυσάρεστο τρόπο την ανικανότητα του αρμόδιου Υπουργείου ΠΕΚΑ να προβεί, σε υλοποίηση δράσεων διαχείρισης, μιας λέξης που προφανώς είναι άγνωστη, τόσο στην ηγεσία όσο και στους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου. Αντί αυτού αναλώνεται στην ανάθεση «μελετών» και στη σύνταξη νομοθετημάτων αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
κάποιος πρέπει να βάλει τέλος στη βιομηχανία των περιβαλλοντικών μελετών που, σωστά επισημάνατε, καταδυναστεύει τελικά το περιβάλλον στην χώρα μας, και να οριοθετήσει σε ασφαλή πλαίσια την λειτουργία των διαφόρων περιβαλλοντικών ΜΚΟ σε σχέση με την Πολιτεία και ειδικότερα το ΥΠΕΚΑ. Έχουμε την αίσθηση ότι πολλές φορές οι διάφορες ΜΚΟ υποκαθιστούν τα κυβερνητικά όργανα και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Σας ζητούμε να επιληφθείτε προσωπικά του θέματος, καθόσον είναι πρόκληση για τον χειμαζόμενο οικονομικά λαό μας, να διοχετεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε αμφιβόλου σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας μελέτες, την ίδια στιγμή που περικόπτονται συντάξεις και δεν καταβάλλονται δεδουλευμένα εργαζομένων.
Για τον Ωρίωνα,
Με σεβασμό,
O Πρόεδρος Δημήτρης Χριστοδουλάκης
Ο Γ.Γραμματέας Νίκος Παπαϊωάννου
Ωριων
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
Αγώνας Ομίλου Επανιέλ μπρετόν Ελλάδος
Στις 10-11-12-13 Μαρτίου 2011 έγινε ο αγώνας κυνηγετικών ικανοτήτων του ομίλου Επανιέλ Μπρετόν Ελλάδος στο Πλαγιάρι της Θεσ/νίκης, με θήραμα πεδινή πέρδικα.
Κριτές ήταν οι κύριοι Σινάνης, Γαριβάλδης, Λιόσης και Καλφόπουλος.
Οι συμμετοχές ήταν πολλές με πραγματικά αξιόλογα σκυλιά που ο μεγάλος αριθμός θηραμάτων, έδωσε σε όλους τους σκύλους την ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από τον αγώνα.
Ευχαριστούμε τον φίλο Χάρη για την περιγραφή και τις φωτογραφίες.
atexnoss
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011
Σεμινάριο μελών Gpeppas Forum
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ Νο1 θέμα : Βασικοί κανονισμοί αγώνων κυνηγετικών ικανοτήτων και παρουσίαση του σκύλου στο πεδίο
Ελεύθερο για όλους.
Ελεύθερο για όλους.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
1.Παρουσίαση διαλέκτη
2.Θέματα σεμιναρίου
- κυνήγι & αγώνες πρακτικού κυνηγίου (ομοιότητες –διαφορές)
- κανονισμοί αγώνων πρακτικού κυνηγίου
- λάθη αποκλεισμού
- επίπεδο αγώνα
- τρόπος παρουσίασης σκύλου
- τεχνικές εκπαίδευσης
- μέθοδοι προπόνησης
- ερωτήσεις
3.Παρουσίαση σκύλων
4.Διορθώσεις σκύλων
5.Παρουσίαση σκύλων συμμετέχοντων & διορθώσεις
6.Ανταλλαγή απόψεων & Ερωτήσεις
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ
Α.Κ.Ι στο Σχιστό
1ος Κυνηγετικός Σύλλογος Πειραιως
Εθν. Αντιστάσεως 26, 18531 Πειραιας- Τηλ. 210-4122653ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Σας γνωστοποιούμε ότι στις 26 και 27 Μαρτίου 2011, ημέρες Σάββατο και Κυριακή ο Σύλλογός μας
διοργανώνει Α.Κ.Ι σε ζευγάρια χωρίς ακινησία σε θήραμα άγρια πέρδικα τσούκαρ για αγγλικές και
ηπειρωτικές φυλές σκύλων φέρμας στο όρος Αιγάλεω (Σχιστό) υπό την αιγίδα των ΟΚΑΔΕ-ΚΟΕ
και ομίλων φυλών.
Ώρα έναρξης αγώνων 6:00 π.μ.- θέση : καλύβα.
Αιτήσεις συμμετοχής στον Σύλλογό μας και στα γραφεία του ομίλου Πόιντερ-Σέτερ Ελλάδος.
Τηλ. επικ.: Κυν. Συλλόγου 210-4122653 Fax: 210-4226408
Oμίλου Πόιντερ-Σέτερ: 210-5226522
Κόστος συμμετοχής 30 Ευρώ ανά σκύλο και για τις δύο ημέρες.
Το Διοικητικό Συμβούλιο.
Τρίτη 15 Μαρτίου 2011
Όνειρο απατηλό.....
Κοιτάζω το ξυπνητήρι για άλλη μια φορά. Αυτή η βραδιά μού ’βγαλε την ψυχή μέχρι να περάσει.
Πέντε παρά δέκα, το κλείνω, δεν αντέχω άλλη αναμονή.
Η μυρωδιά του καφέ από την κουζίνα ταξιδεύει σε όλο το σπίτι. Η σύντροφός μου έχει σηκωθεί πρίν από εμένα και είναι έτοιμη, ντυμένη με τα κυνηγετικά.
Σε λίγο είμαι και εγώ έτοιμος.
«Τα έχεις όλα έτοιμα;» με ρωτάει η Παναγιώτα.
«Είναι έτοιμα από την Αθήνα» της απαντώ.
«Μπλόκ, στυλούς, κινητά, φωτογραφικές, όλα έτοιμα;» ξαναρωτάει.
«Μην με πρίζεις, τρία χρόνια που κάνουμε αυτή τη δουλειά, έχω ξεχάσει τίποτα;»
Έξω νύχτα ακόμα, το χωριό κοιμάται ήσυχο, με ανοιχτά παράθυρα για δροσιά. Μπορεί το καλοκαιράκι να τελειώνει, όμως η ζέστη, ζέστη.
Η Αθήνα βέβαια ψήνεται, γι’αυτό το τηλεφώνημα του Χρόνη, του ταμία του κυνηγετικού συλλόγου και καλού φίλου, πρωινό Δευτέρας, ήταν δροσιά.
«Να σε υπολογίζω για το Σάββατο το πρωί μαζί με την Παναγιώτα, έτσι;» με ρώτησε ο Χρόνης στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
«Θέλει και’ ρώτημα ρε Χρόνη;» απαντώ.
Ένα ταξιδάκι μέχρι το χωριό δε θα μας πείραζε. Άλλωστε η βοήθειά μας στον σύλλογο όποτε μας χρειαστεί είναι χαρά για εμάς, όπως και για τα υπόλοιπα μέλη που τα τελευταία χρόνια είναι πολλά.
Από τότε που άλλαξε το καθεστός στο κυνήγι και οι ιδέες τόσων χρήσιμων ανθρώπων άρχισαν να γίνονται πράξη, ήρθαν τα πάνω κάτω.
Θυμάμαι ακόμα την κουβέντα της Υπουργού όταν μας είχε καλέσει στο υπουργείο, και ήμουν και εγώ παρόν, αφού είχα φιλοξενήσει όλα τα παιδιά του συμβουλίου του συλλόγου σπίτι μου.
«Περιμένω πολλά από εσάς» μας είχε πεί, «Η βοήθεια του Υπουργείου σε όποια ιδέα σας πιστεύετε ότι θα βοηθήσει το περιβάλλον και την πανίδα του τόπου σας, είναι δεδομένη» συνέχιζε η Υπουργός, «Οι άνθρωποι του τμήματος θήρας έχουν ανοικτά τηλέφωνα, μην διστάσετε να τους ενοχλήσετε.»…
«Να, τα παιδιά» με επανέφερε η Παναγιώτα από τις σκέψεις μου.
Άραξα στο πλάτωμα, και μετά από τις αγκαλιές και τα φιλιά ανοίξαμε τα θερμός να πιούμε λίγο καφεδάκι. Είχαμε λίγο χρόνο ακόμα μέχρι την έναρξη.
«Λοιπόν», άρχισε ο Χρόνης, «Γιάννης, Μήτσος, ξεκινάνε για Καστρί. Σταύρος, Χρήστος, Άνω Παναγιά» …
Σε λίγο όλοι ήξεραν τα πόστα τους, μαζί και εμείς.
Με πείραξε λίγο αυτό το: «Τους Αθηναίους πρέπει να τους στέλνουμε στα ισάδια», που πέταξε γελώντας ο Χρόνης, χτυπώντας την ολίγο προεξέχουσα μπάκα μου, αλλά το προσπέρασα και εγώ γελώντας.
«Ναί Χρόνη μου, θα σε δώ και σένα την πρώτη του Οκτώβρη που θα σε σπρώχνω για να φτάσεις το φερμαρισμένο σκύλο σου», του αντιγύρισα.
Ξεκινήσαμε γρήγορα γρήγορα γιατί σε λίγο θα ξημέρωνε και αφήσαμε τα πειράγματα για αργότερα.
«Ραντεβού στο παρατηρητήριο του συλλόγου ρεεέ» φώναζε ο Λάζος, ο πρόεδρος, φεύγοντας και από πίσω όλοι μας ξεκινούσαμε για διαφορετικές κατευθύνσεις.
Πότε ανέβηκε ο ήλιος, πότε σώθηκε το νερό, πότε γυρίσαμε με την Παναγιώτα στο αυτοκίνητο, ούτε που το κατάλαβα.
Το είχαν καταλάβει καλά όμως τα πόδια μου που στο τέλος είχαν αρχίσει να μην υπακούουν. Σα να είχε δίκιο ο Χρόνης, σκέφτηκα, και αμέσως σήκωσα τα μάτια στην Παναγιώτα γιατί μου φάνηκε ότι σκέφτηκα φωναχτά. Μπά, ιδέα μου....μην μας πάρει στο ψιλό τώρα και η γυναίκα.
Στο παρατηρητήριο γινόταν χαμός.
Τα τραπέζια είχαν στρωθεί και οι γυναίκες ομολογώ είχαν κάνει καλή δουλειά. Τι ήθελες και δεν υπήρχε.
Αφού μου έδωσε το μπλοκάκι, μπήκε και η δικιά μου μέσα να βοηθήσει.
Μαζεύτηκαν επιτέλους όλα τα παιδιά και ο πρόεδρος άρχισε την καταμέτρηση.
Μήτσος-Γιάννης: είκοσι τρία πουλιά.
Σταύρος-Χρήστος: τριάντα ένα.
Σε λίγη ώρα είχε τελειώσει η καταμέτρηση. Εφέτο πήγαν καλά οι γέννες.
Οι μάνες Γκρέκες έκαναν καλή δουλειά. Αλέκτορις Γκρέκα είναι αυτή, θεά, υπέροχη, λεβέντισσα.
Είχαμε βάλει και εμείς όμως το χέρι μας, κάτι σπορές, κάτι νερά, κάτι καταπολεμήσεις επιβλαβών, όλα καλά, δόξα το θεό.
Από τότε που ξεκινήσαμε την συνεργασία με τους Γάλλους συνάδελφους και μας είπαν δυό τρία μυστικά, και από τότε που ένας τρελός Έλληνας κατάφερε και εξέθρεψε πετροπέρδικα σε αιχμαλωσία, άλλαξαν πολλά.
Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, βοήθησαν και οι άνθρωποι του υπουργείου.
Μόλις μαθεύτηκε το γεγονός δεν έχασαν καιρό, χρηματοδότησαν τους συλλόγους και με μπροστάρη τον τρελο-εκτροφέα έγινε το θαύμα.
Τι τα θυμήθηκα πάλι αυτά τώρα; Το νερό πλέον έχει μπεί στο αυλάκι, δεν γυρίζει πίσω.
Βοηθάμε και εμείς οι Αθηναίοι όπως μπορούμε αφού ενισχύουμε τον σύλλογο της περιοχής που κυνηγάμε.
Να, τον προηγούμενο μήνα μού έστειλε επιστολή ο γραμματέας μας ζητώντας μου μια μικρή ενίσχυση για να πάρουμε καινούρια υνιά για το τρακτέρ μας, για τις σπορές μας.
Έγινε ΚωτσοΜπίκο, έλεγα να πάρω εφέτο καινούρια Μέιντλ αλλά δεν πειράζει, θα την βγάλω με τα παλιά, πρώτα οι περδικές μας να είναι καλά. Αν δεν έχεις πέρδικες τι να τα κάνεις τα Μέιντλ, να πάς βόλτα στην πλατεία;
«Πέτρο» με σκουντάει ο Κώτσος την ώρα που ήμουν έτοιμος να καρφώσω ένα κομμάτι κοτόπιτα, «πάρε και αυτό το φάκελο, έλεγα να στον στείλω, αλλά μιάς και ήρθες θα μου δώσεις την χαρά να σε δώ να γελάνε και τα μουστάκια σου.»
Ανοίγω τον φάκελο και τι να δώ; Επιτέλους κρατούσα στα χέρια μου την πολυπόθητη βεβαίωση του συλλόγου για να μπορέσω να αγοράσω το ραβδωτό που ήθελα!
Εδώ και έναν χρόνο παλεύω με τα σεμινάρια του συλλόγου. Σε κάθε ταξίδι μας έκανα και τρείς ώρες μάθημα και να που ήρθε η ώρα να μπορώ να ελπίζω σε ένα κυνήγι αγριόχοιρου με την παρέα.
Βρέ πώς περνά η ώρα όταν είσαι με καλή παρέα.
«Άντε παιδιά, την κάνουμε με την Παναγιώτα γιατί καλό το τσιπράκι και η παρέα σας αλλά έχουμε και άλλο γύρο το βράδυ με προβατίνα στα ξαδέρφια και πρέπει να ξεκουραστούμε λίγο.»
Το κρεβάτι στο χωριό μου φαίνεται βάλσαμο. Δυό ωρίτσες μεσσημεριανός ύπνος είναι ότι πρέπει μετά από τόση κούραση.
Μπά, τι έγινε, με πήρε ο ύπνος μάλλον γιατί έξω είναι πίσα σκοτάδι.
Ρε τις άτιμες γυναίκες, αφού της είπα δυό ωρίτσες μόνο να μ’ αφήσει να ξεκουραστώ. Όταν θα σε πάω στην Αθήνα, θα δείς κυρά-πέτρενα!
Μα για στάσου… Στο χωριό δεν έχουμε πλάσμα τηλεόραση φάτσα στο κρεβάτι, τι στο διάολο, όνειρο έβλεπα;
Τι όνειρο, δε λές εφιάλτη καλύτερα, άκου σύλλογος στο χωριό, καταμέτρηση πέτροπέρδικας και αηδίες.
Ρε τι σου φτιάχνει ο σκατογένης στον ύπνο σου. Κάναμε λέει και αδελφοποίηση με τους Γάλλους κυνηγούς, φτού φτού φτού, ρε με τους κουτόφραγκους; Τι να μας πούν και αυτοί για το κυνήγι, ρε με τα καπελάκια τους με τα φτεράκια οι κοκότες, φτού φτού φτού.
Πώς την έλεγαν; Αλέκτροφιξ, όχι, αλέκτρονις, πάλι όχι, δεν πάει στο διάολο όπως και να την λένε.
Άκου καταμέτρηση, εφιάλτης σου λέω, εφιάλτης.
Άσε τα παιδιά στο χωριό να παλεύουν, ξέρουν αυτά, τι να με κάνουν εμένα;
Άκου ραβδωτό, εγώ δεν ξέρω που έχω την καραμπίνα από πέρσι, μπορεί να είναι στο χωριό δε θυμάμε τώρα, νυστάζω κιόλας.
Τώρα που το θυμήθηκα πρέπει να ξεσφίξω και μιά τρύπα στη λαιμαργιά του μούργου, παραπάχεινε ο πούστης, αμ μου τρώει ένα σκασμό φαί, είναι και νεκρή περίοδο, τι να σου κάνει.
Μπαάά δεν έχει, άμα και φέτο μου κάνει νερά θα πάει στον μπάρμπα Κίτσο να φυλάει τα πρόβατα.
Πω πω, πίσα σκοτάδι έξω, αργεί και να ξημερώσει, ξαγρύπνησα τώρα.
Μωρέ άμα απαγορέψουν το κυνήγι εφέτο θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Κάτι θα’χει γίνει τώρα αλλά δεν μπορεί να τα μαθαίνεις και όλα. Θα περάσω από το καφενείο αύριο, κάτι θα μάθω.
Ας γυρίσω πλευρό μήπως και με πά
ρει ξανά ο ύπνος, αργεί και να ξημερώσει ρε παιδί μου.
Κυριακή 13 Μαρτίου 2011
Έναρξη κλειστής κυνηγετικής περιόδου 2011
Μπορεί η κυνηγετική περίοδος να τελείωσε για όλους. Μπορεί κάποιοι να πέταξαν τα όπλα τους σε ένα σεντούκι ή να τα κρέμασαν πίσω από την πόρτα, ακόμα και με τις σφύρες οπλισμένες.
Μπορεί κάποιοι ήδη να έχουν αλλάξει την τροφή του σκύλου τους με μιά πάμφθηνη, ίσα ίσα για να μην ψοφήσει από την πείνα (έτσι κι αλλιώς θα το λύσουν το Σεπτέμβριο πάλι).
Για κάποιους όμως το μόνο που άλλαξε είναι η απουσία όπλου στις συνεχιζόμενες εξόδους στην φύση.
Μπροστά μας ανοίγεται μια περίοδος, όπου η ενασχόληση με την φύση, τα θηράματα, τα κυνηγόσκυλα και τα όπλα συνεχίζεται με διαφορετικό τρόπο.
Την περίοδο αυτή, πρώτα πρώτα πρέπει να ασχοληθούμε με τον πιστό μας σύντροφο, φροντίζοντας την υγεία του, την σωστή διατροφή του και τις συχνές εξόδους του στο βουνό.
Ακόμα οι μπεκάτσες δεν έχουν φύγει όπως και ορισμένα ορτύκια, που ξέρουμε που πιάνουν από άλλες χρονιές.
Το ίδιο γίνεται και με τα λαγόσκυλα.
Αν εξαιρέσουμε την περίοδο της άνοιξης που το ενδημικό μας θήραμα (λαγός, πέρδικα) αναπαράγεται και απαγορεύεται να το ενοχλούμε, όλο τον υπόλοιπο καιρό μπορούμε να κρατάμε σε φόρμα τα σκυλάκια μας και τις φωτογραφικές μας ικανότητες.
Όλοι οι όμιλοι σκύλων κυνηγετικών φυλών, διοργανώνουν αγώνες, είτε μορφολογίας είτε κυνηγετικών ικανοτήτων, όπου μπορούμε να πάρουμε μέρος ή να παρακολουθούμε ως θεατές.
Επίσης πολλοί από αυτούς διοργανώνουν σεμινάρια για εμπλουτισμό γνώσεων των μελών τους.
Όσοι έχουν κουτάβια, αρχίζουν την εκπαίδευση σιγά σιγά χρησιμοποιώντας θήραμα εκτροφείου και βλέπουν τα σκυλάκια τους να μεταμορφώνονται κυνηγετικά, και να τους χαρίζουν μέσα από τα μαθήματα, ωραίες στιγμές και όνειρα για το μέλλον.
Οι κυνηγετικοί μας σύλλογοι σίγουρα θα έχουν ανάγκη από χέρια για σπορές, διάφορες κατασκευές, και για ξεδίψασμα των θηραμάτων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Βέβαια εδώ που τα λέμε, μακάρι όλοι οι κυνηγετικοί σύλλογοι να τα έκαναν αυτά, όμως με παρακίνηση δική μας και με προβολή των ''λίγων'' πιστεύω θα σηκωθούν από τις καρέκλες τους και οι ''πολλοί''.
Όσον αφορά τα όπλα, υπάρχουν τα σκοπευτήρια (έστω και αυτά τα λίγα) όπου μπορούμε να ασχοληθούμε, να δοκιμάσουμε και να περάσουμε ευχάριστα λίγες ώρες με το όπλο και τους φίλους μας.
Τέλος του μήνα θα επισκεφθούμε και την καθιερωμένη πια κυνηγετική έκθεση Diana, για να χαζέψουμε διάφορα κυνηγετικά είδη, να δούμε από κοντά το όπλο που ενδεχομένως να θέλουμε να αποκτήσουμε, και να παρακολουθήσουμε ομιλίες σεμινάρια και εκθέσεις μορφολογίας σκύλων.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κυνηγετική περίοδος μπορεί να τελείωσε, δεν τελείωσε όμως η ενασχόλησή μας με την αγαπημένη μας δραστηριότητα.
Καλή έναρξη λοιπόν και καλή σαρακοστή σε όλους.
Μπορεί κάποιοι ήδη να έχουν αλλάξει την τροφή του σκύλου τους με μιά πάμφθηνη, ίσα ίσα για να μην ψοφήσει από την πείνα (έτσι κι αλλιώς θα το λύσουν το Σεπτέμβριο πάλι).
Για κάποιους όμως το μόνο που άλλαξε είναι η απουσία όπλου στις συνεχιζόμενες εξόδους στην φύση.
Μπροστά μας ανοίγεται μια περίοδος, όπου η ενασχόληση με την φύση, τα θηράματα, τα κυνηγόσκυλα και τα όπλα συνεχίζεται με διαφορετικό τρόπο.
Την περίοδο αυτή, πρώτα πρώτα πρέπει να ασχοληθούμε με τον πιστό μας σύντροφο, φροντίζοντας την υγεία του, την σωστή διατροφή του και τις συχνές εξόδους του στο βουνό.
Ακόμα οι μπεκάτσες δεν έχουν φύγει όπως και ορισμένα ορτύκια, που ξέρουμε που πιάνουν από άλλες χρονιές.
Το ίδιο γίνεται και με τα λαγόσκυλα.
Αν εξαιρέσουμε την περίοδο της άνοιξης που το ενδημικό μας θήραμα (λαγός, πέρδικα) αναπαράγεται και απαγορεύεται να το ενοχλούμε, όλο τον υπόλοιπο καιρό μπορούμε να κρατάμε σε φόρμα τα σκυλάκια μας και τις φωτογραφικές μας ικανότητες.
Όλοι οι όμιλοι σκύλων κυνηγετικών φυλών, διοργανώνουν αγώνες, είτε μορφολογίας είτε κυνηγετικών ικανοτήτων, όπου μπορούμε να πάρουμε μέρος ή να παρακολουθούμε ως θεατές.
Επίσης πολλοί από αυτούς διοργανώνουν σεμινάρια για εμπλουτισμό γνώσεων των μελών τους.
Όσοι έχουν κουτάβια, αρχίζουν την εκπαίδευση σιγά σιγά χρησιμοποιώντας θήραμα εκτροφείου και βλέπουν τα σκυλάκια τους να μεταμορφώνονται κυνηγετικά, και να τους χαρίζουν μέσα από τα μαθήματα, ωραίες στιγμές και όνειρα για το μέλλον.
Οι κυνηγετικοί μας σύλλογοι σίγουρα θα έχουν ανάγκη από χέρια για σπορές, διάφορες κατασκευές, και για ξεδίψασμα των θηραμάτων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Βέβαια εδώ που τα λέμε, μακάρι όλοι οι κυνηγετικοί σύλλογοι να τα έκαναν αυτά, όμως με παρακίνηση δική μας και με προβολή των ''λίγων'' πιστεύω θα σηκωθούν από τις καρέκλες τους και οι ''πολλοί''.
Όσον αφορά τα όπλα, υπάρχουν τα σκοπευτήρια (έστω και αυτά τα λίγα) όπου μπορούμε να ασχοληθούμε, να δοκιμάσουμε και να περάσουμε ευχάριστα λίγες ώρες με το όπλο και τους φίλους μας.
Τέλος του μήνα θα επισκεφθούμε και την καθιερωμένη πια κυνηγετική έκθεση Diana, για να χαζέψουμε διάφορα κυνηγετικά είδη, να δούμε από κοντά το όπλο που ενδεχομένως να θέλουμε να αποκτήσουμε, και να παρακολουθήσουμε ομιλίες σεμινάρια και εκθέσεις μορφολογίας σκύλων.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κυνηγετική περίοδος μπορεί να τελείωσε, δεν τελείωσε όμως η ενασχόλησή μας με την αγαπημένη μας δραστηριότητα.
Καλή έναρξη λοιπόν και καλή σαρακοστή σε όλους.
Πρόγραμμα Άρτεμις
Το πρόγραμμα Άρτεμις, είναι ένας μηχανισμός παρακολούθησης της θηραματικής συνάντησης-κάρπωσης, του κάθε κυνηγού που συμμετέχει.
Ο κυνηγός, συμπληρώνοντας το ημερολόγιο της τρέχουσας κυνηγετικής χρονιάς, ενημερώνει την επιστημονική ομάδα του προγράμματος για το πόσα θηράματα του κάθε είδους συνάντησε στις κυνηγετικές του εξόδους και πόσα από αυτά θήρευσε.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε την χρησιμότητα και τις προοπτικές του προγράμματος.
Είναι φανερό ότι έχουμε στα χέρια μας ένα εργαλείο με το οποίο μπορούμε να βγάζουμε σίγουρα αποτελέσματα για την ποσότητα των θηραμάτων ανά την Ελλάδα.
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι θα πρέπει να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια όλοι οι κυνηγοί.
Εδώ δεν χωράει καμιά δικαιολογία για την μη συμμετοχή.
Το έντυπο του στατιστικού ερωτηματολογίου διανέμεται από όλους τους κυνηγετικούς συλλόγους, από ορισμένα καταστήματα κυνηγετικών ειδών (που σέβονται το αντικείμενο που τους δίνει ψωμί) και από την ΚΣΕ.
Εφόσον συμπληρώσει κάποιος για πρώτη φορά το έντυπο και το στείλει στην επιστημονική ομάδα, τον επόμενο χρόνο του έρχεται το νέο έντυπο ταχυδρομικώς στην διεύθυνσή του.
Το συμπληρωμένο έντυπο αποστέλλεται με τον προπληρωμένο φάκελο που δίνεται μαζί με το ερωτηματολόγιο.
Αυτό πού είναι πιο σημαντικό από όλα και που φυσικά πρέπει να εννοείται, είναι ότι στο ερωτηματολόγιο γράφουμε πάντα την αλήθεια για την θηραματική μας κάρπωση.
Το τι θα γράψουμε δεν θα το δει κανένας εκτός από την επιστημονική αμάδα του Άρτεμις, άρα δεν είναι μέσο απόδειξης της κυνηγετικής μας δεινότητας.
Το λέμε αυτό διότι δεν έχει βγεί άδικα η φήμη για τους κυνηγούς και τους ψαράδες.
Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχαστούμε. Σήμερα κιόλας θα συμπληρώσουμε και θα στείλουμε το έντυπο, για να έχουμε κυνήγι και αύριο.
Τα στατιστικά αποτελέσματα ανά θήραμα μέχρι την προηγούμενη χρονιά
Σάββατο 12 Μαρτίου 2011
Περί λειόκαννων
Από την αρχή της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους, το αντικείμενο με το οποίο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος ο άνθρωπος ήταν το όπλο.
Αντικείμενο συλλογής τροφής, επιβίωσης, άμυνας, πέρασε πολλά στάδια εφευρέσεων και τροποποιήσεων μέχρι να φτάσει στις μέρες μας στην μορφή που ξέρουμε.
Στην αρχή με δραστικό βεληνεκές μερικών μέτρων(μαχαίρια, ακόντια, τόξα) προορίζονταν για εξεύρεση τροφής και άμυνα από τα άγρια θηρία.
Στην συνέχεια καθώς η ανάγκη το επέβαλε, οι ανακαλύψεις ήταν πολλές και σοβαρές.
Η κινητήριος δύναμη των σύγχρονων πλέον όπλων (εκρηκτική σκόνη), εμφανίζεται από αναφορές περί τον δωδέκατο αιώνα στην Κίνα.
Το πρώτο λειόκαννο κανόνι εμφανίστηκε τον 15ο αιώνα με ‘’πρωτόγονες’’ ακόμα μεθόδους λειτουργίας.
Η μεγαλύτερη ανάπτυξη στα λειόκαννα επήλθε μεταξύ 1800-1900 και αργότερα.
Ανακαλύφθηκε το φυσίγγιο κεντρικής πυροδότησης, το λειόκαννο εσωτερικών σφυρών που όπλιζαν με το άνοιγμα του όπλου (Άνσον και Ντίλι 1875), και πλήθος άλλων καινοτομιών, με τελευταίες αυτές του John Browning στα γνωστά αλληλεπίθετα (super posse), μονή σκανδάλη κλπ.
Η αγάπη προς τα κυνηγετικά λειόκαννα είναι ένα πάθος αδιαμφισβήτητο και γνώριμο σε όλους τους οπλόφιλους της γης Είναι ο φόρος τιμής που αποδίδουμε σε όλους αυτούς που για αιώνες έως και τις μέρες μας, είναι σκυμμένοι πάνω από μια μέγκενη και με μια λίμα ή ένα κοπίδι στο χέρι, μεταφέρουν για χιλιάδες εργατώρες το πάθος και το μεράκι τους πάνω στο κρύο μέταλλο, δίνοντάς του μορφή και ψυχή.
Η γοητεία που ασκεί ένα λειόκαννο πάνω μας δεν έχει σχέση με το αν μπορούμε να το αποκτήσουμε ή όχι, παράγεται από αυτό καθ’ αυτό το αντικείμενο άσχετα με την χρήση του ή μη.
Ένα μεγάλο ωραίο σπίτι όπως και ένα ακριβό αυτοκίνητο δεν είναι άχρηστα αντικείμενα επειδή εμείς δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε.
Ο βαθμός γοητείας που εκπέμπει ένα όπλο είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων.
Ένας από αυτούς είναι και ο τρόπος κατασκευής του.
Τα λειόκαννα χωρίζονται (εκτός από τις τρεις κατηγορίες, πλαγιόκαννα-αλληλεπίθετα-αυτογεμή) σύμφωνα με τον τρόπο κατασκευής τους, σε αυτά που παράγονται από βιομηχανοποιημένη γραμμή παραγωγής, και στα χειροποίητα.
Ποια η διαφορά όμως, αφού και τα δύο κάνουν την δουλειά για την οποία προορίζονται, να καταβάλουν το θήραμα, να πετυχαίνουν τον στόχο.
Το λειόκαννο σαν σύνολο αποτελείται από δεκάδες κομμάτια μετάλλου και ξύλου.
Το μέγεθος των μεταλλικών εξαρτημάτων ξεκινά από μερικά χιλιοστά του μέτρου και φτάνει στο μεγαλύτερο κομμάτι που είναι οι κάννες.
Τα ξύλινα μέρη του όπλου, το κοντάκι και ο ξυστός (πάπια), δημιουργούνται από ρίζες καρυδιάς ειδικά επεξεργασμένες και φινιρισμένες.
Η διαφορά βρίσκεται λοιπόν στον τρόπο κατασκευής και συναρμολόγησης αυτών των κομματιών.
Στα μέν όπλα μαζικής παραγωγής όλες οι εργασίες γίνονται από αυτόματες μηχανές όπου ο άνθρωπος έχει απλώς την επίβλεψη και τον τελικό έλεγχο.
Στα δέ χειροποίητα ο άνθρωπος έχει τον πρώτο λόγο σε όλες τις εργασίες. Από το να παρθούν τα μέτρα του σωματότυπου του πελάτη, από την κατασκευή, λείανση και τοποθέτηση των εξαρτημάτων, απο την επιλογή των ποιοτικότερων ξύλων, έως τον τελικό έλεγχο.
Κάπου εκεί παρεμβάλλεται και η εργασία του ‘’στολίσματος’’ του όπλου που για τους περισσότερους από εμάς κατέχει ίσως την σημαντικότερη θέση μαζί με την ομορφιά και την μαγεία των ‘’νερών’’ του ξύλου, στην ιεραρχία των ‘’ιερών ‘’ εργασιών ενός χειροποίητου όπλου.
Σε ένα εργαστήριο κατασκευής τέτοιων όπλων, η ποιότητα των υλικών, η εμπειρία των μαστόρων, η ποιότητα της εργασίας τους, η αφοσίωσή τους, θα πρέπει να βρίσκονται ανα πάσα στιγμή στο ύψιστο σημείο ώστε το αποτέλεσμα να είναι τέλειο.
Θα πρέπει το αντικείμενο όχι μόνο να είναι λειτουργικό, αλλά τα δεκάδες μικροεξαρτήματα που το αποτελούν, να κάνουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις κάτω από υπερβολικές πιέσεις αερίων, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες και για πάρα πολλές δεκαετίες.
Για αυτό το αποτέλεσμα, τα μεγάλα ονόματα της οπλοκατασκευής έχουν μοχθήσει πολύ και πιστέψτε με έχουν κερδίσει το ‘’βαρύ όνομά τους’’ επάξια.
Πιστεύω να σας έδωσα να καταλάβετε, το γιατί κρατώντας και επωμίζωντας ένα τέτοιο όπλο, γευόμαστε την γοητεία του, έστω και αν δεν είναι δικό μας.
Αντικείμενο συλλογής τροφής, επιβίωσης, άμυνας, πέρασε πολλά στάδια εφευρέσεων και τροποποιήσεων μέχρι να φτάσει στις μέρες μας στην μορφή που ξέρουμε.
Στην αρχή με δραστικό βεληνεκές μερικών μέτρων(μαχαίρια, ακόντια, τόξα) προορίζονταν για εξεύρεση τροφής και άμυνα από τα άγρια θηρία.
Στην συνέχεια καθώς η ανάγκη το επέβαλε, οι ανακαλύψεις ήταν πολλές και σοβαρές.
Η κινητήριος δύναμη των σύγχρονων πλέον όπλων (εκρηκτική σκόνη), εμφανίζεται από αναφορές περί τον δωδέκατο αιώνα στην Κίνα.
Το πρώτο λειόκαννο κανόνι εμφανίστηκε τον 15ο αιώνα με ‘’πρωτόγονες’’ ακόμα μεθόδους λειτουργίας.
Η μεγαλύτερη ανάπτυξη στα λειόκαννα επήλθε μεταξύ 1800-1900 και αργότερα.
Ανακαλύφθηκε το φυσίγγιο κεντρικής πυροδότησης, το λειόκαννο εσωτερικών σφυρών που όπλιζαν με το άνοιγμα του όπλου (Άνσον και Ντίλι 1875), και πλήθος άλλων καινοτομιών, με τελευταίες αυτές του John Browning στα γνωστά αλληλεπίθετα (super posse), μονή σκανδάλη κλπ.
Ένα μεγάλο ωραίο σπίτι όπως και ένα ακριβό αυτοκίνητο δεν είναι άχρηστα αντικείμενα επειδή εμείς δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε.
Ο βαθμός γοητείας που εκπέμπει ένα όπλο είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων.
Ένας από αυτούς είναι και ο τρόπος κατασκευής του.
Τα λειόκαννα χωρίζονται (εκτός από τις τρεις κατηγορίες, πλαγιόκαννα-αλληλεπίθετα-αυτογεμή) σύμφωνα με τον τρόπο κατασκευής τους, σε αυτά που παράγονται από βιομηχανοποιημένη γραμμή παραγωγής, και στα χειροποίητα.
Ποια η διαφορά όμως, αφού και τα δύο κάνουν την δουλειά για την οποία προορίζονται, να καταβάλουν το θήραμα, να πετυχαίνουν τον στόχο.
Το λειόκαννο σαν σύνολο αποτελείται από δεκάδες κομμάτια μετάλλου και ξύλου.
Το μέγεθος των μεταλλικών εξαρτημάτων ξεκινά από μερικά χιλιοστά του μέτρου και φτάνει στο μεγαλύτερο κομμάτι που είναι οι κάννες.
Τα ξύλινα μέρη του όπλου, το κοντάκι και ο ξυστός (πάπια), δημιουργούνται από ρίζες καρυδιάς ειδικά επεξεργασμένες και φινιρισμένες.
Η διαφορά βρίσκεται λοιπόν στον τρόπο κατασκευής και συναρμολόγησης αυτών των κομματιών.
Στα μέν όπλα μαζικής παραγωγής όλες οι εργασίες γίνονται από αυτόματες μηχανές όπου ο άνθρωπος έχει απλώς την επίβλεψη και τον τελικό έλεγχο.
Στα δέ χειροποίητα ο άνθρωπος έχει τον πρώτο λόγο σε όλες τις εργασίες. Από το να παρθούν τα μέτρα του σωματότυπου του πελάτη, από την κατασκευή, λείανση και τοποθέτηση των εξαρτημάτων, απο την επιλογή των ποιοτικότερων ξύλων, έως τον τελικό έλεγχο.
Σε ένα εργαστήριο κατασκευής τέτοιων όπλων, η ποιότητα των υλικών, η εμπειρία των μαστόρων, η ποιότητα της εργασίας τους, η αφοσίωσή τους, θα πρέπει να βρίσκονται ανα πάσα στιγμή στο ύψιστο σημείο ώστε το αποτέλεσμα να είναι τέλειο.
Θα πρέπει το αντικείμενο όχι μόνο να είναι λειτουργικό, αλλά τα δεκάδες μικροεξαρτήματα που το αποτελούν, να κάνουν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις κάτω από υπερβολικές πιέσεις αερίων, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες και για πάρα πολλές δεκαετίες.
Για αυτό το αποτέλεσμα, τα μεγάλα ονόματα της οπλοκατασκευής έχουν μοχθήσει πολύ και πιστέψτε με έχουν κερδίσει το ‘’βαρύ όνομά τους’’ επάξια.
Πιστεύω να σας έδωσα να καταλάβετε, το γιατί κρατώντας και επωμίζωντας ένα τέτοιο όπλο, γευόμαστε την γοητεία του, έστω και αν δεν είναι δικό μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)